In het zeer onderhoudende autobiografische verhaal Naar Texas en terug reizen Jeroen de Leijer (Eefje Wentelteefje) en zijn adolescente zoon Boris de Leijer in 2016 naar de Verenigde Staten. Jeroen probeert zijn zoon uit zijn isolement te halen, want Boris is vastgelopen in het onderwijs en ligt al drie jaar voornamelijk op bed naar films en series op tv te kijken. Of hij verdiept zich fanatiek in willekeurige onderwerpen als de Egyptische mythologie, Alfred Hitchcock of de Eerste Wereldoorlog.
Als Jeroen een getekend verslag van hun gezamenlijke bezoek aan Verdun (WOI) heeft weten te verkopen stelt hij zijn zoon voor om nog eens samen ergens heen te gaan.
Boris wil naar de Verenigde Staten om de verkiezingen mee te maken, maar dan wel naar Texas en niet naar de ‘overschatte stinkstad New York’. Jeroen vraagt zich af wat hijzelf in hemelsnaam te zoeken heeft in Texas, maar hoopt dat er misschien nog stripverhaal over de Amerikaanse verkiezingen in zit.
In Houston wordt een auto gehuurd en daarna begint een laconiek maar tegelijkertijd hilarisch verslag van Jeroen en Boris over de kennismaking met de Amerikaanse (eet)cultuur gezien vanuit hun Europese visie. Afwisselend - in verschillende lettertypen - vertellen vader en zoon over hun ervaringen, waarbij de interesse van Boris vooral uitgaat naar onderwerpen als vuurwapens, de veldslag om de Alamo en ontbijtgranen, - in het bijzonder het merk Count Chokula -, terwijl Jeroen via het sociale netwerk van de Nederlands-Amerikaanse kennis Guusje kennis maakt met politiek actieve inwoners van de staat Texas.
Terug in Tilburg vervalt Boris weer in indolentie, waarop Jeroen andere, culturele projecten zoekt om zijn zoon in beweging te krijgen en hij overtuigt hem om samen op de Achterhoekse Zwarte Cross te gaan staan met de kermisattractie The Presley Paranoia Freak Show. 'Wat vond je ervan', vraagt Jeroen na afloop aan zijn zoon. Boris: 'Het zou goed moeten voelen, maar dat doet het niet.' Het lijkt erop dat Jeroen voorlopig nog met zijn zoon zit opgescheept, maar het leverde wel een bijzonder vermakelijk verhaal op.