Als in 2004 de zoon van Willy Linthout zichzelf van het leven berooft door zich voor de trein te gooien, besluit hij als therapie zijn emoties te verwerken in dat waar hij goed in is: het maken van een stripverhaal. Het resultaat verschijnt in acht losse delen bij uitgeverij Bries. De titel – Het jaar van de olifant - is gekozen omdat Linthout in die tijd vanwege slaapapneu een beademingsapparaat gebruikt dat zijn vrouw doet opmerken dat hij net een olifant is met een plastic slurf. Linthouts alter ego Karel Germonprez ondergaat alle fasen die volgens de theorie behoren bij de verwerking van een soortgelijke traumatische ervaring. Van ontkenning naar woede en via onderhandeling naar depressie en aanvaarding. Linthout brengt dit geheel in beeld in een verhaal met drie hoofdpersonages. Naast zichzelf en zijn zoon (in de strip Wannes geheten) is er zijn botte directeur. Kort na het verschijnen van het laatste losse deeltje komt er in 2009 een inmiddels uitverkochte bundeling uit. Nu, ruim tien jaar later, komt Linthout met een nieuwe, aangevulde versie. Hierin staan twee nieuwe hoofdstukken, waarin het vooral draait om de relatie met zijn vrouw en het medicijnprobleem van de hoofdpersoon. Meerdere keren wordt de maag van Karel leeggepompt door overmatig medicijngebruik. De afstand tot stripvrouw Simone wordt simpelweg in beeld gebracht door een kloof in de huiskamer waarbij Karel probeert met planken de afstand te overbruggen. De nieuwe hoofdstukken maken duidelijk dat de verwerking van een ingrijpend persoonlijk drama een continu proces is. In 2009 ontvangt Linthout de meest prestigieuze stripprijs van Vlaanderen, de Bronzen Adhemar. Naar eigen zeggen niet toevallig zo direct na het verschijnen van zijn aangrijpende verhaal. De herziene versie maakt het (opnieuw) lezen meer dan de moeite waard. Ook bevat de 2022-versie een uitgebreid recent interview met Linthout en zijn therapeut, dat nog eens extra licht schijnt op de achterliggende redenen van de keuzes die zijn gemaakt.