Een opleiding begin je om iets (nieuws) te leren. Voor een perfectionist is dat lastig. Je wilt geen fouten maken, terwijl juist dat van je wordt gevraagd. Docenten aan de kunstacademie vragen naar haar drijfveer, dringen aan op authentiek zijn en vinden dat ze haar eigen zwart moet maken. De stress slaat dan al snel toe, ze krijgt niets meer op papier. Vrolijke leeftijdsgenoten maken haar met hun frituurfeestjes nog onzekerder. En dan klopt ze aan bij een psycholoog en hoort ze dat ze een eetprobleem heeft. In Knipperen & Ademen toont Micky Dirkzwager hoe zij met vallen en af en toe opstaan door de kunstacademie en het studentenleven rolt. Het is een opmerkelijk gevarieerd debuut. Dirkzwager putte uit haar eigen ervaringen om het verhaal te vertellen. Ze gebruikt afwisselend kleur en zwart/wit-tekeningen, vult pagina’s en laat andere bladen leeg op enkele lijnen na. Rode beren dreigen op haar weg, in haar slaap en fantasie en beheersen het studentenleven. Goedbedoelde adviezen van docenten, vrienden en hulpverleners zijn daar niet tegen opgewassen. De beren zijn groter, overtuigender en sterker. Tot een doorbraak, waarvan de oorzaak niet echt duidelijk wordt. Ineens zijn broodjes, maar dan zonder saus, beleg of broodje, niet meer haar favoriete eten. Dirkzwager tekent zwierig, haar figuren bestaan uit wat lijnen en gezichtsuitdrukkingen. De dialogen klinken natuurlijk. De titel Knipperen & Ademen is het advies van een medestudent als ze weer eens voor een leeg, wit doek staat. Neem de tijd, doe rustig aan, dan komt het wel goed, want talent heb je. Al zegt ze dat laatste niet. Dirkzwager (Haarlem 1996) illustreerde eerder een serie kinderboeken over een miljonairskind. Ook in haar tekeningen in die boeken ging het om beweging, kleur en stemmingen. Met dit kloeke boek, een bewerking van haar afstudeerproject aan de Kunstacademie Utrecht, debuteert ze als grafisch romanmaker. Dat doet ze overtuigend.