Europa is in 2068 een grote dorre vlakte geworden, bossen bestaan niet meer. De landbouwgrond is in handen van multinational Diosynta die het bewerkt met zeer giftige, levensbedreigende pesticiden. Ook heerst er hongersnood. Diosynta beschikt over een Europees leger, de FSI, om de bevolking onder de duim te houden. Door illegale handel in zaden en kiemen weet een kleine groep mensen te overleven op plekken die niet interessant zijn voor de multinational. Dat lukt hen, omdat ze op kleine schaal het land biologisch bewerken. Deze groep bestaat uit twee kampen: de pacifisten en de terroristen. Allebei strijden ze tegen de multinational, bieden weerstand en hebben een ondergronds netwerk.
Ergens op het platteland proberen Adam, zijn ouders en een gevluchte vrouw, Agnes, het met elkaar te rooien. Op een dag blijken de ouders nog slechts enkele uren te leven te hebben, omdat ze zijn blootgesteld aan de biociden. Ze vertellen Adam en Agnes, inmiddels een stelletje, dat ze moeten vluchten voor de FSI en zich aan moeten sluiten bij het geweldloze verzet. Dat loopt anders dan verwacht. In het tweede deel blijkt zich in het rebellenkamp ook nog een verrader van de FSI te bevinden.
Verweer is een aanklacht is tegen de hedendaagse milieuvervuiling en de macht van de gewasbeschermingsindustrie. Het betreft een vierluik; hopelijk worden de andere twee delen een stuk verrassender. Anders krijgen we een zoveelste uitgekauwd scenario waarin een grote macht te maken krijgt met rebellen die alles voor een rechtvaardige samenleving over hebben en waarbij het doel de middelen heiligt. Het tekenwerk en scenario van Augustin Lebon is niet van een hoog niveau maar kan er mee door. De vertaling van de Franse titel Résilience in Verweer vind ik een verkeerd keuze, want het betekent eigenlijk veerkracht.