Begin 2005 werd Marc Verhaegen bij Suske en Wiske vervangen door Peter van Gucht (scenario’s) en Luc Morjaeu (tekeningen). Nu, bijna twintig jaar verder, neemt Morjaeu met De krijtkampioen afscheid als hoofdtekenaar en draagt hij de verantwoordelijkheid over aan Wout Schoonis. Ere wie ere toekomt. Van Gucht en Morjaeu zijn een koningskoppel geweest en hebben zeker in hun beginjaren sterke titels afgeleverd. Alleen, aan alles komt een eind. Niet alleen aan de inbreng van Morjaeu, maar ook aan de klasse en de hogere verkoop.
De laatste jaren is de strip sleets geworden. Je weet van tevoren al welke kant het op gaat en hoe er met de structuur van de bijfiguren wordt omgegaan. Helaas brengt De krijtkampioen daar geen verandering in. We zien een jonge Willy Vandersteen met krijt de figuren Lambert en Rombert aan de stoep toevertrouwen. Hij wordt gadegeslagen door vriendinnetje Wanda. Zij bedenkt een verhaal rond de twee zwervers, die niet alleen veel weg hebben van Lambik en Jerom maar ook van het andere duo, Robert en Bertrand. Wanda vertrekt de volgende dag onverhoopt naar Canada om daar bij haar tante te werken, tot grote teleurstelling van Willy. Meer dan een halve eeuw later bezoekt Wanda weer de volkswijk Seefhoek. De herinnering aan de ontgoocheling van Willy zit haar dwars. Al had ze de strapatsen van Lambert en Rombert nog wel in een brief aan Willy opgetekend. Ze wil graag weten wat er van hem en haar verhaal is geworden. Dit brengt haar bij Willy’s dochter Leen die Wanda doorverwijst naar het bekende vijftal. Of professor Barabas niet kan achterhalen wat er met haar verhaal is gebeurd.
Wat volgt is een typisch verhaal in de Vandersteen-traditie. Een gemaskerde slechterik, een uitvinding van professor Barabas, een stukje Vlaamse geschiedenis en de frivole strapatsen van, jawel, Lambert. Grappig zijn de verwijzingen naar de klassieke titels en helden uit Vandersteens imperium. Zo heet één van de slechteriken Biggles, heten de jongen en het meisje Spike en Suzy (zo heet de reeks in het Engels), zijn er een Tuf-Tuf-club en Dulle Grietenclub, is er een Madam De Zwart en wordt er gesproken over een Rojenbietdok en De Witte Uil. Ludiek is de verwijzing naar de videoclip van Bob Dylans Subterranean Homesick Blues. Om het een authentiek tintje te geven is er gespeeld met de inkleuring. Wanda’s verhaal is in de ouderwetse roodbruine tinten weergegeven. Allemaal leuke gadgets, alleen voor het eindresultaat baten ze niet. De krijtkampioen zal niet in het lijstje met favoriete albums komen te staan in tegenstelling tot oudere titels van het duo Van Gucht en Morjaeu.