Vlaamse stripmeesters weten wanneer ze met pensioen moeten gaan. Luc Morjaeu draagt het stokje van Suske en Wiske over en Merho (Rob Merhottein) zegt na 46 jaar zijn geesteskinderen vaarwel. In Nederland heeft Merho met De Kiekeboes nooit echt voet aan de grond gekregen, maar in thuisland Vlaanderen is de strip rond Marcel, Charlotte, Fanny en Konstantinopel een ongekend succes. In de hoogtijdagen was ieder nieuw album goed voor 110.000 exemplaren. De huidige oplage staat op 65.000. Geen kattenpis. Alleen daarom al zal Standaard Uitgeverij de serie willen doorzetten. Of daarmee de eigenheid en kwaliteit blijft gewaarborgd, moet nog blijken.
Merho pakt in Seizoensfinale uit met een hoeveelheid aan nevenfiguren en slechteriken die De Kiekeboes in de loop van de decennia hebben gesierd. Diverse spannende verhaallijnen worden blootgelegd en komen samen om zo uit te bouwen naar een apotheose. Zo zien wij professor B.A. Kumulijn een elektronische vlieg uitvinden in gevangenschap, komt Fanny haar vriendin Alanis tegen bij de opname van de soap Het geslacht Kinkel (refererend naar album 67) en kibbelen Moemoe en Nonkel Vital wiens urn straks de beste plek krijgt op de kast. Alleen, overdaad schaadt. Veel personages worden er met de haren bijgesleept om nog een keer acte de présence te geven. De achterliggende gedachte van Merho is bewonderenswaardig, alleen het komt allemaal geforceerd over. Wel leuk is om te zien dat achter ieder personage een punt wordt gezet. Zo heeft Tomboy eindelijk haar vaste baan, volgt Inspecteur Sapperdeboere zijn droom en blijkt Dame Thea toch een vorm van alzheimer te hebben. Merho stuurt zijn hoofdrolspelers hiermee een oude bekende weg op (zie het eerste deel van de serie).