Met zijn tekenmap stevig onder zijn arm geklemd loopt een onzekere jonge Fransman in een dikke donsjas eind vorige eeuw over de straten van Nantes. Hij hoopt snel door te breken als tekenaar om de dure advocaat te kunnen betalen die zijn moeder in de arm nam om zijn door zijn Syrische vader ontvoerde broertje Fadi terug te halen uit Syrië. Omdat een opa gelooft in zijn tekentalent, kan hij dure vakopleidingen in Nantes en Parijs volgen. Vanaf 2015 maakte Riad Sattouf vijf graphic novels over zijn leven als kind van een Franse moeder en een Syrische vader in Libië en Syrië. Deel zes, het slothoofdstuk van De Arabier van de toekomst, gaat over zijn leven als scholier en student in Frankrijk. In 1994 is Riad een onzekere puber. Op school in Rennes gaat het slecht. Zijn vader, in Frankrijk gepromoveerd, maar bewonderaar van Muammar Gadhafi, Sadam Hoessein en Hafid al-Assad (de vader van Bashar), probeert hem over te halen ook naar Syrië te komen. In Frankrijk zal hij altijd gediscrimineerd worden als Arabier, terwijl hem in het Midden-Oosten een gewaardeerd en goed betaalde toekomst als arts of advocaat wacht, schrijft hij.
Hoewel hij zijn vader mist, peinst Riad er niet over Frankrijk en zijn moeder te verlaten. Hij voelt zich Frans, al ziet de buitenwereld hem als loser die gebrekkig Frans spreekt. Bovendien, ook in Libië was hij een buitenbeentje met zijn platinablonde haar. Na hard aanpoten en veel leuren met tekeningen, lukt het Sattouf een niche als tekenaar te ontdekken. Stripjes over het gewone leven van jongeren zijn er niet of nauwelijks, ontdekt hij. In Charlie Hebdo, het satirische weekblad, begint hij La vie secrète des jeunes. Het wekelijkse stripje over jongeren zal jaren lopen. In zijn autobiografische De Arabier van de toekomst tekent Sattouf in strakke lijnen figuurtjes in blauw-wit-zwart, met af en toe rood als (gedachte-) steunkleur. Zowel qua tekeningen als onderwerp is er een overeenkomst met Marjane Satrapi’s Persepolis (2000), over haar jeugd in Iran. Dit zesde deel is zelfstandig te lezen, maar vooral een mooie afronding van de eerder verschenen delen.