Vooropgesteld: je moet cinefiel zijn. Daarbovenop: het is noodzakelijk bekend te zijn met het werk van Quentin Tarantino. Of beter, een bewonderaar zijn. Wie de zaal na deze condities niet verlaten heeft, die wacht met Quentin over Tarantino een waanzinnige voorstelling. Amazing Améziane, fan van het eerste uur, doet zijn stage name eer aan, want een 'amazing', 240 pagi-na's tellend canticum (leesduur: 150 minuten). Prima opzet ook: de legendarische filmregisseur interviewt zichzelf en strooit intussen met lessen, inzichten en anekdotes - en gunt daarmee de 'kijker' een heerlijke blik in het hoofd van een briljante cineast.
Het werpt de vraag op hoe deze 'graphic novel' tot stand is gekomen. Nou, de Franse stripauteur nam honderden interviews en boeken door en claimt op basis daarvan dat 'zeventig procent van de dialogen van Tarantino zelf' komt. Je begrijpt, als een hardcore fan een zelfingenomen film-maker citeert, dan is de adoratie niet ver weg. Dat geeft niet, het is meer dan terecht; de Ameri-kaan is een van de interessantste regisseurs van onze tijd en schonk ons in dertig jaar negen even geweldige als gewelddadige films, waaronder instant-klassiekers als Pulp Fiction (1994), Reservoir Dogs (1992) en Inglourious Basterds (2009). In overeenstemming met dit oeuvre schiet ook Quentin over Tarantino in hoge snelheid alle kanten op en doet een wirwar van gen-res en stijlen aan. Merk trouwens de afzonderlijke tekeningen op waarin tal van verwijzingen naar classic movies.
Ziehier een regisseur die altijd stond voor zijn afwijkende ideeën en keuzes, daarvoor werd ge-ridiculiseerd, maar uitgroeide tot een übercoole regisseur - en met dit boek de grootste ode ooit voor een regisseur ten deel valt. Hoewel, Amazing Améziane stak eerder een vergelijkbare loftrompet over Martin Scorsese (Goodfellas, Raging Bull) en schijnt in de toekomst ook zijn mateloze bewondering voor Francis Ford Coppola (The Godfather, Apocalypse Now) niet meer onder stoelen of banken te willen steken. Wordt vervolgd dus.