Op 30 januari 1933 blijkt de naam Adolf niet alleen gebruikt te worden door de kersverse rijkskanselier van Duitsland maar ook door een kroegbaas die ver buiten Berlijn zijn eigen afwegingen maakt. En die meent dat het een goed idee is om zijn etablissement ‘De gelukkige vrienden’ om te dopen tot ‘Bij Adolf’. Enig opportunisme was blijkbaar ook buiten de Duitse hoofdstad aanwezig.
In dit uit 2019 stammende stripverhaal, waarvan de oorspronkelijke in Frankrijk verschenen editie inmiddels bestaat uit een reeks van drie delen, volgen we Karl Stieg. Hij is docent aan een middelbare school in een kleine Duitse stad en in de eerste maanden na de machtsovername observeert hij hoe de nazi’s zich steeds nadrukkelijker manifesteren.
Ondanks de toenemende druk om ook zelf de nationaalsocialistische idealen uit te dragen en in de praktijk te brengen probeert Stieg zich, zo goed en kwaad als dat kan, afzijdig te houden, hij wil zich niet met politiek – in welke variant dan ook – bezig houden. Bovenal lijkt hij bezorgd om zijn eigen bestaan, wat leidt tot een vorm van passiviteit die de nieuwe machthebbers meer dan eens goed uitkomt. Een enkele keer komt niettemin zijn afkeer van nazi’s aan de oppervlakte, maar of dat leidt tot verdere politieke stellingname is in dit deel nog een open vraag.
Curieus is trouwens dat de titel en cafénaam ‘Bij Adolf’ wordt weergegeven in het Frans, terwijl het onwaarschijnlijk is dat de stripauteurs de kroegbaas als francofoon hebben willen presenteren. Elders ontwaart de lezer ook een winkelopschrift ‘Chez Levi’ terwijl een duidelijk afgebeeld plakkaat ‘Interdit aux Juifs’ evenmin is vertaald. Deze kleine tekortkomingen ogen wat storend in een verder soepel gepresenteerd verhaal dat nieuwsgierig maakt naar de verdere delen. Het tekenwerk van dit eerste deel van Chez Adolf is van Ramón Marcos Ferrero op scenario van Rodolphe; de inkleuring is van Dimitri Fogolin.