In een rijke buurt woont Audrey bij haar opa en doet klusjes voor de buurt. In een naastgelegen chique pand heeft de vrouw des huizes, Siham Gueddara, personeel in dienst. Een tuinman, Youssef, van Algerijnse afkomst, de Turkse studente Esma en chauffeur c.q. bodyguard Gomès. Audrey raakt bevriend met Esma en ook Youssef sluit vaak aan. Op een nacht klopt Esma in paniek bij Audrey aan, omdat ze gezien heeft dat Siham en Youssef vermoord zijn, maar niet door wie. Audrey vindt dat ze naar de politie moet stappen, maar dat weigert Esma omdat ze anders naar Turkije terug moet en daar uitgehuwelijkt zal worden. Gomès laat in zijn verklaring aan de politie Esma erbuiten, maar dringt wel bij de meiden aan om hem te helpen, omdat hij als dader aangemerkt zou kunnen worden. Audrey begint een onderzoek en vanuit een internetcafé stuurt ze politie af en toe wat aanwijzingen.
Het verhaal is op zich goed opgebouwd, maar in de tweede helft van het boek zie je van mijlenver aankomen in welke hoek het moordcomplot zit. Ik kreeg constant het gevoel of dat ik het verhaal al eens als film gezien heb, of een combinatie van scènes uit verschillende films. Over het tekenwerk van Iwan Lépingle ben ik ook wat minder enthousiast. Ik had liever superrealistische tekeningen gezien. Nu is het een soort speelse klare lijn, al is die wel consistent. Na enige bladzijden begint het te wennen. Sfeer, invalshoeken en perspectief zijn dik in orde. Mede door de blauwe tinten en de bruine voor de flashbacks. Kortom, ik hink een beetje op twee gedachtes met Esma.