Aan de vooravond van de Amerikaanse burgeroorlog leidt de zestienjarige Southern Bell Scarlett O’Hara een onbezorgd leven. Het enige waar ze voor leeft is de hoop dat haar jeugdvriendje Ashley Wilkes binnenkort met haar gaat trouwen. De klap is dan ook groot wanneer ze, tijdens een feest op de plantage van haar ouders, verneemt dat hij gaat trouwen met haar vriendin Melanie. Ondertussen proberen andere volwassen mannen haar het hof te maken. Om iedereen een hak te zetten gaat ze trouwen met de broer van haar vriendin, Charles Hamilton. Op het feest wordt genodigde Rhett Butler per ongeluk getuige van de liefdesperikelen tussen Scarlett en Ashley, omdat hij op een bank een tukkie doet. Rhett is een rokkenjager en een vrije geest en houdt er afwijkende meningen op na. Hij weet Scarlett op verschillende momenten op haar plek te zetten, iets wat ze niet gewend is van mannen, omdat ze voor haar kruipen. Alle mannen worden vrij snel opgeroepen voor de oorlog en al na twee maanden overlijdt Charles. Weer een paar maanden later bevalt Scarlett van een zoon van hem. Aangezien ze op de plantage depressief wordt vertrekt ze naar Atlanta, waar de zus en tante van haar overleden echtgenoot wonen. Om zich nuttig te maken en uit plichtsgevoel en vaderlandsliefde gaat ze net als haar vriendin Melanie als verpleegster aan de slag om de teruggekeerde gewonde soldaten te helpen. In de stad komt ze Rhett regelmatig tegen. Hoewel er wat vonkjes tussen die twee lijken te ontstaan, zit Scarlett nog steeds achter Ashley aan wanneer hij af en toe weer thuiskomt bij zijn vrouw. Enige tijd later bereikt de oorlog ook Atlanta. Rhett helpt haar de stad te ontvluchten.
Fijn dat het boek van Margaret Mitchell nu eindelijk is verstript. Erg goed gedaan door Pierre Alary, die de gehele bewerking op zich heeft genomen. Hij weet alle emoties goed te vatten, ook de subtiele. Hij weet de personages treffend neer te zetten en hun karakteristieken uitstekend weer te geven. Hij blijft enigszins trouw aan de gezichten zoals we die uit de film kennen, om geen verwarring te scheppen. Deel twee laat hopelijk niet lang op zich wachten en van mij mogen op deze manier nog meer klassiekers in albumvorm uitkomen.