Als de schlemielige Germano na een ongemakkelijke reis – treinstakingen, zes uur vertraging, bloedheet, chaos – arriveert bij het palazzo-achtige hotel waar hij een kamer heeft besproken blijkt zijn reservering niet herbevestigd. Het enige alternatief is de nacht doorbrengen in de foyer van het hotel, waar een groot huwelijksfeest wordt gevierd.
Germano is naar zijn geboortestreek in het zuiden van Italië gereisd om de vernissage bij te wonen van een foto-expositie met werk van zijn vervreemde dochter. Hij loopt aanvankelijk wat verloren rond totdat hij ontdekt dat hij is beland op de bruiloft van een voetbalkennis van vroeger. Dat blijkt een dikdoenerige druktemaker die hem hartelijk begroet, maar hem ook ten overstaan van de andere gasten in verlegenheid brengt met een pijnlijk filmpje op het internet.
Ook maakt hij kennis met Elena, de levenslustige ex van de bruidegom, die net als hij eigenlijk niets te zoeken heeft op het feest. De introverte Germano en de spontane, open Elena blijken het goed met elkaar te kunnen vinden. Vooral op initiatief van haar beleven ze een avontuurlijke, zwoele nacht tussen de uitgelaten bruiloftsgasten, maar vooral in de uitgestrekte feeërieke tuinen rondom het luxueuze hotel. De volgende ochtend vroeg vertrekken ze samen alsnog naar de expositie en vragen zich daarna op een terras bij de koffie af hoe de relatie zich verder zal ontwikkelen.
Senso is een zwierig in beeld gebracht en lekker romantisch verhaal dat zich langzaam ontvouwt met knappe tempo- en sfeerwisselingen. Soms heftig, dan weer enigszins loom, met enkele grappige gooi- en smijtscènes.
Tekenaar Alfred (Lionel Papagalli, Grenoble 1976) is autodidact die zijn studie liet voor wat die was en zich volledig aan het tekenen wijdde. Hij is medeoprichter van de uitgeverij Ciel Ether en kan inmiddels bogen op een indrukwekkende productie; soms samen met bekende scenaristen, zoals Corbeyran. Een groot deel van zijn werk is nog niet in het Nederlands vertaald.