'Mick en Keith, wie kent ze niet! zong Skik in 1996. Bijna iedereen in de wereld kent The Rolling Stones, of je er nu van houdt of niet. De geschiedenis van ‘s werelds grootste rock-’n-rollband is nu ook in stripvorm verschenen. The Rolling Stones – De stripbiografie is een bloemlezing geworden met korte strips van vier of zes pagina’s en begeleidende biografietjes uit het woelige leven van de band. Dit zorgt gelijk voor een fijne onderbreking en rust in het gevarieerde stripgeweld. Zo’n twintig tekenaars hebben een hoofdstukje aan het papier toevertrouwd. Van alle namen kwam alleen Aurélie Neyret van Het dagboek van Cerise mij bekend voor. Zij ontfermde zich over een van de leukste hoofdstukken rond het nummer Angie. Ook de strips van Martin Trystam over hun ontmoeting, van Amandine Wadre Puntous over het drugsgebruik, van Filippo Neri over het festival Altamont en van Domas (Dominique Malinas) over hun eerste hitje zijn verrassend. Het tekenwerk van Patés (Patrick Feillens) lijkt afkomstig te zijn van foto- en videomateriaal. Toch zet hij daar Charlie Watts prachtig in de spotlights en husselt hij een instructievideo over de open-G-stemming van Keith Richards met beelden van live-concerten fraai door mekaar. Een beetje fan en kenner van de popmuziek kan de meeste anekdotes zo opdreunen, maar het is erg leuk om ze in de stripversie voorbij zien te komen. Zo wordt vermeld dat er ook een zesde Stone was, Ian Stewart. De man die de boogiewoogie in de band bracht. Maar bij gebrek aan charisma bleef hij in de coulissen hangen.
Wel moet gezegd worden dat de vormgeving van het tekstgedeelte gedateerd aan doet. Ik dacht dat de jaren tachtig voorbij waren. In het Frans verscheen het boek al in 2017, enigszins jammer. Want het niet (kunnen) benoemen van het overlijden van drummer Charlie Watts in 2021 is toch wel een gemis. En juist nu de Stones weer in de belangstelling staan met de gloednieuwe plaat Hackney Diamonds zou het leuk geweest zijn om hiermee af te sluiten. Het boek wordt nu afgesloten met een strip van Mao Suy-Heng waarin de band laat weten te stoppen. Iets wat natuurlijk onzinnig is. We weten allemaal dat Keith Richard 136 jaar gaat worden en na de dood van Mick Jagger optreedt met een hologram van de zanger. Want het is slechts rock-’n-roll, maar... daar houd ik nou eenmaal van.