‘Het lijkt wel het gezwam van een tiener’, zegt een filmstudiobons in Lucas’ Wars. Dat ‘gezwam’ gaat op 25 mei 1977 in première, om vervolgens alle records te breken en de boeken in te gaan als een van de financieel succesvolste films ooit. Maar het moet gezegd, de eerste ideeën van de Amerikaanse regisseur George Lucas (die even daarvoor al wel een onverwachte klapper had gemaakt met de coming-of-age-komedie American Graffiti) vergden het uiterste van ieders fantasie. Kom op, een ruimte-opera die zich afspeelt in een galactische dictatuur, met space-samoerai met lichtzwaarden, een keizer, generaal en prinses, en bliepende en pratende robots? Daarbovenop vroeg de uitvoering om technische middelen die nog uitgevonden moesten worden, zoals bepaalde camera’s en special effects. En dan moet alle ellende eigenlijk nog beginnen...
Lucas’ Wars, de verstripping van een even ambitieus als idioot avontuur, waarbij de protagonist vanwege stress bijna het leven laat, is dan ook de treffende titel. In een sobere storyboard-achtige stijl met minimaal kleurgebruik (binnen de meeste tekeningen is alleen een persoon, item of emotie van kleur voorzien) zetten tekenaar Renaud Roche en scenarist Laurent Hopman nauwgezet uiteen hoe een introvert kind zich ontpopt tot een visionair die tijdens de opwindende jaren zeventig de klassieke cinema voorgoed verandert.
Ook de totstandkoming van deze prachtige grafische roman moet een odyssee zijn geweest. Geen detail tijdens die helse filmproductie blijft onbesproken, alle stappen worden uitgelegd en alle poppetjes worden met naam en toenaam genoemd. Dat verdient alhier de hoogste waardering, al lijkt Lucas’ Wars wel te zijn voorbehouden aan filmliefhebbers, dan wel Warsies.