Het basisscenario van de strip Black Star: Op weg naar Einstein dateert al van eind jaren tachtig. Piet Zeeman, in die tijd werkzaam als redacteur van het tijdschrift Eppo Wordt Vervolgd, schrijft het scenario in de hoop en verwachting het als roman te kunnen uitgeven bij uitgeverij Meulenhoff. Jacques Post ziet dat echter gezien de teruglopende belangstelling voor sciencefiction niet zitten en het 224 pagina’s tellende script verdwijnt in een la. Als oud-collega Peter van Leersum in 2016 het huis van de dan net overleden Zeeman leegruimt, stuit hij opnieuw op het script. Hij begint het te lezen en besluit er een strip van te maken. Terwijl Van Leersum zelf het stripscenario uitwerkt, neemt Erwin Suvaal het tekenwerk voor zijn rekening.
Het verhaal speelt zich af in 2037 en gaat over Rider Willis, een wetenschapsjournalist, die is uitgenodigd voor een persreis naar een baan rond de aarde. Aanleiding is de ontdekking van een zwart gat, liefkozend Blackie genaamd, dat, eenmaal in een baan rond de aarde gebracht, voor 15 procent van de aardse energie kan zorgen. Willis nodigt journalist Phil Colson uit om met hem mee te gaan en samen gaan ze op weg naar ruimteschip Einstein. Beiden zijn nogal kritisch en onaangepast waardoor ze al snel ruzie krijgen met de begeleiding. Als ze ontdekken dat de aarde in plaats van gered wel eens bedreigd kan worden en de Black Star-organisatie alles op alles wil zetten om te voorkomen dat dat bekend wordt, worden ze teruggestuurd per kerende shuttle. De mannen zijn het dan echter zat, ontsnappen met behulp van een oude kennis en gaan zelf op onderzoek uit. Het verhaal zit scenario technisch goed in elkaar, al worden bepaalde scènes nogal lang opgerekt. Dit haalt de vaart er wat uit; voordeel is wel dat we de hoofdkarakters goed leren kennen. De tekeningen van Suvaal kennen we vooral van zijn komische strips en strookjes (zoals de redactiestrip van Stripschrift) en Anders. Ze passen verrassend genoeg ook prima bij deze half serieuze, half grappige avonturenserie. Het album is er in een slappe en een harde kaftversie. In het nog te verschijnen tweede deel wordt de afronding voorzien.