Recensies

Een gagstrip rond een dierenarts heeft zijn beperkingen. Voor een scenarist als de geroutineerde Christian Godard (Axel Moonshine, Maarten Milaan, De jolige jungle) moet het ondanks dat gegeven geen probleem zijn een aardig album af te leveren. Maar de gebeurtenissen rond de dierenarts Norbert Norbertsma leunen al te zwaar op de clichés van het beeldverhaal. De plots zijn nogal vergezocht of ronduit flauw. Achdé doet ondanks deze flauwheid zijn best. Zijn krasserige Franquin-stijl is lang niet onaardig ofschoon een aantal tekeningen wel sporen van haastwerk vertonen. Merkwaardig genoeg doet de sfeer van de dierenpraktijk, De Ark van Nono, aan vrijwel niets van het heden denken. Geen DNA-uitdraaien, uit te roeien vechthonden of BSE-koeien. In de wereld van onze arts figureren daarentegen uitsluitend anachronistische cliënten als dompteurs, stierenvechters en buiksprekers. Als zelfs een zeemeermin wordt opgevoerd besluipt je het gevoel dat deze strip even goed zo'n veertig jaar geleden in Robbedoes had kunnen staan. Deze onbedoelde melancholie maakt de strip nog enigszins verteerbaar.