Sommige gegevens zijn zo kolderiek dat het niet mogelijk is er een spannend verhaal over te maken. Zo kan een scenarist het niet maken een belastinginspecteur in alle ernst een gesprek met een zingende schemerlamp te laten voeren over de inzakkende postzegelmarkt, zonder dat hij alle geloofwaardigheid verliest. Corbeyran (pseudoniem van Éric Corberand) weet dat niet. Zonder ook maar de minste zelfrelativering verhaalt hij over op superhelden lijkende vampiers met enorme vogelvleugels wier optreden effect heeft tot op het hoogste regeringsniveau. Dergelijke kolder kun je als lezer niet serieus nemen en hoe meer de scenarist zijn best doet om te overtuigen, hoe belachelijker het gegeven wordt. Tekenaar Guerineau heeft zijn collega-stripmaker niet afgeremd. Sterker nog, hij heeft het alleen maar erger gemaakt door de karakters met ernstige kijkende gezichten af te beelden en de soms wel erg kunstmatig ingevoerde actiescènes zwaar aan te dikken. Maar oppervlakkig bezien ziet zijn werk er niet onaardig uit; hij kiest leuke camerastandpunten, weet zijn karakters herkenbaar neer te zetten en waagt het zelfs om incidenteel een beetje van stijl te wisselen. Deze vaardigheden geven dit album zijn enige charme. Hopelijk vindt Guerineau snel een andere scenarist.