Recensies

Scenarist Jean van Hamme is een sadist. Zestien jaar geleden introduceerde hij het aan geheugenverlies lijdende personage XIII dat op zoek is naar zijn ware identiteit. Na al die tijd heeft Van Hamme talloze aanwijzingen gegeven, maar geen uitsluitsel. Zo tergt hij zijn lezers tot het uiterste. Aanvankelijk had hij nog het mededogen om in samenwerking met tekenaar William Vance eens per jaar een deel van het geheim te onthullen. Inmiddels haalt hij dat tempo niet meer. Deel 13 is geen stripverhaal, maar een samengesteld dossier waarin 128 korte biografieën van personages uit de serie zijn opgenomen, hier en daar verfraaid met illustraties en enkele korte stripfragmenten. Deel 12 is dus eigenlijk het voorlaatste deel en dat dateert uit 1997. De scenarist begint Staatsgevaarlijk met een twee pagina's in beslag nemende samenvatting van de twaalf voorgaande delen. Dit verhaaloverzicht is niet alleen praktisch voor lezers van het eerste uur, maar stelt ook nieuwelingen in staat om zonder problemen op dit punt in de serie te stappen. Het is buitengewoon prettig dat Van Hamme de lezers er op deze manier weer even bij haalt. Na al die ingewikkelde delen - waarin XIII zoekend naar zijn ware identiteit te maken krijgt met gruwelijke complotten en levensbedreigende situaties - is er misschien nog één enkele doordravende fan die het allemaal kan volgen. Normale stervelingen zijn de draad inmiddels volledig kwijt. Gelukkig heeft Van Hamme in het nieuwe album de zaak er niet nodeloos gecompliceerder op gemaakt en heeft hij de totale hoeveelheid personages na dit album niet boven de 130 laten komen. De enige wezenlijke toevoegingen zijn een perverse huurmoordenares en een journalist. De één jaagt XIII meedogenloos op, de ander is een schijnbaar weerloos slachtoffer van deze jacht. Dit staat gerant voor de spanning en sensatie die deze serie al sinds het begin kenmerkt. Vance brengt het verhaal weer in beeld met de fotografische precisie die enerzijds de serie veel overtuigingskracht geeft, maar anderzijds bij vlagen een beetje statisch overkomt. Een puik album dus, geheel in de traditie van de eerste twaalf delen. Er is slechts één nadeel: Lezers die dit album aanschaffen in de hoop dat Van Hamme de ware identiteit van XIII definitief onthult komen bedrogen uit. Het is te hopen dat de sadist ons niet weer drie jaar laat wachten op de volgende aanwijzing.