Dit vierde deel van de Barbaraal-serie landt in een gespreid bedje. De bundeling van de eerste drie albums in het boek Barbaraal tot op het bot was een geweldig succes. Dit kwam in de eerste plaats doordat Barbaraal verfrissend, innemend en ongegeneerd intiem - in de beste zin van het woord - was. Daarnaast is ook niet onbelangrijk dat het boek werd uitgegeven door een échte uitgever (Nijgh & Van Ditmar), iets wat al die mensen die strips per definitie niet serieus nemen een excuus gaf om het te bespreken en aan te schaffen. Barbaraal 4 gaat op dezelfde voet verder als de nummers 1, 2, en 3. Weer is het een bundeling van her en der verschenen verhalen en tekeningen, weer wordt Barbara dronken in Groningen, heeft Barbara seks (of denkt ze daar tenminste aan), gaat ze naar de film en doet ze andere herkenbare dingen. De vertellingen van Barbara Stok zijn helder, net als haar tekenstijl waardoor haar verhalen een zeldzame vanzelfsprekendheid krijgen. Daarin schuilt haar talent en daarom zal menigeen haar ook benijden. Die vanzelfsprekendheid komt in Sex, drugs & strips echter wel erg dicht in de buurt van oppervlakkigheid. De gedachten van Barbara Stok over zinloos geweld en camerabewaking, over antwoordapparaten en over het schoenenaanbod liggen wel erg voor de hand, haar plots zijn iets te vaak niet meer dan plotjes. Barbara Stok wekt in haar vierde album kortom de indruk dat het haar allemaal net iets te gemakkelijk af gaat en het is ook maar de vraag hoe lang de avonturen en non-avonturen van een studentikoze twintiger in alternatief Groningen interessant blijven. Dankzij haar onmiskenbare talent komt Stok nu nog net weg met Sex, drugs & strips, maar in een volgend album zal ze toch scherper voor de dag moeten komen. Leuk extra aan Sex, drugs & strips is het singletje van de groepen Caesar en Shellac. Dit zit echter alleen bij de inmiddels uitverkochte eerste druk van 1250 exemplaren...