Over naar jou - Weer over naar jou is mooi getekend, leest vlot weg, en laat nauwelijks een indruk achter. Het verhaal, een stripbewerking van een toneelstuk geschreven door Adriaan van Aken en getekend door Philip Paquet gaat over een jonge man van achter in de twintig, pas afgestudeerd en werkzoekend, zo staat op de achterflap te lezen.
Hij heeft een appartement in de stad gehuurd, samen met zijn vriendin. De lezer ziet de hoofdpersoon als hij... ja, wat doet hij eigenlijk? Uit het raam kijken naar voetballende orthodox-joodse jongens, achter de computer zitten, fantaseren over zijn toekomst en werk, voornemens maken, twijfelen aan zichzelf, lummelen, naar politieke uitzendingen en het nieuws op televisie kijken: er zijn verkiezingen op komst.
In de strip wordt nauwelijks gesproken, wel zijn er af en toe tv-dialogen te 'horen' (Over naar jou). In plaats van dialogen worden de beelden in de strip meestal vergezeld van tekstjes waarop vermeld staat wat er op het plaatje te zien is: koffie zetten, krant lezen, lief kussen, ervaringen opdoen, praatjes maken, jeugdherinneringen ophalen, relaties uitbouwen, uitzendbureaus aanschrijven, enzovoort, enzovoort. Aan het eind van het verhaal breken er rellen uit in de stad en uiteindelijk wordt één van de spelende jongens uit het begin van het verhaal door een steen getroffen. Laatste tekst: 'in het goede moeten we blijven geloven'.
Voor mij werkt de gekozen formule niet. Vergeleken met bij voorbeeld het veel interessanter gecomponeerde The No Stories van Serge Baeken, met ongeveer hetzelfde thema - een jonge man die in de grote stad en in de maatschappij zijn weg zoekt - is Over naar jou - Weer over naar jou een beetje flauw verhaal, waarin ik de hartstocht in het andere werk van Paquet, Snapshots en Yume bij voorbeeld, mis.