Heinz-auteurs René Windig en Eddie de Jong tekenen Wiske zoals ze eruit moet zien als ze vijfenzeventig jaar ouder is en een avondje flink geboemeld heeft. Deze Sliske, een gebitloze, drankzuchtige en gepensioneerde 'Wiske', compleet met haarstrik, lijkt er een sport van te maken om zo veel mogelijk onderwerpen aan te snijden met z- en s-klanken erin die ze 'verslist'. Zo drinkt zij geen bier, ze wil 'een hele floot pilf' of anders het titeldrankje beffen-ijf! En om de absurditeit van de opgevoerde karakters nog even te duiden: naast Sliske zijn er onder andere Sikje, een omgedraaid spiegelbeeld van Kuifje, Knijn, nee geen kónijn, Biertje, het wandelende pilsglas, en de uit Duitsland afkomstige Heinzelmannen natuurlijk niet vergeten. Allen spelen een rol in deze curieuze verzameling van krantenstrookgrappen uit dagblad Het Parool.
In het album blijken Windig en De Jong aan te sluiten bij de actualiteit. Zo is er de running gag om foto's uit de krant van gisteren te tonen en daar een eigen bizar onderschrift bij te verzinnen of er met knip- en plakwerk een verse grap uit te peuteren. De tekenstijl is grover afgewerkt dan die we kennen van Heinz en in veel stroken zoeken ze de grenzen van wat mogelijk is op. Zo wordt bij voorbeeld Poeski, de houten poes uit Polen, als karakter opgevoerd die weer getekend wordt door Kabouter, een ander karakter. Aardig is de manier waarop het boekje met een tien-kleine-negertjesparodie ten einde komt met als apotheose een geheel lege stripstrook.
Kortom, een boek met een hoog meligheidsgehalte, maar ook met een teveel aan op elkaar lijkende grappen om het in één keer uit te lezen.