Het loont de moeite om de buitenlandse stripmarkt in de gaten te houden. Dat toont uitgeverij Sherpa aan met de Nederlandse uitgaven van tekenaar Mezzo (pseudoniem van Pascal Mesemberg) en scenarist Michel Pirus. Al dateren de twee van oorsprong Franstalige verhalen alweer uit 1995 en 1997. Ondanks dat Mezzo er klaarblijkelijk niets van wil weten, ontkom je er als recensent niet aan om zijn tekenwerk te vergelijken met Charles Burns. Het verfijnde zwart/witte lijnenspel, de realistische scènes en het nadrukkelijk doch niet hinderlijk verwerken van grote schaduwpartijen zijn kenmerken van Mezzo’s stijl. In Twee killers zijn een jonge en oudere huurmoordenaar tijdens een klus noodgedwongen op elkaar aangewezen, maar pruimen elkaar overduidelijk niet. Een album lang zitten ze elkaar dwars en schelden elkaar verrot. Onduidelijk blijft wie de opdrachtgever is en welk doel er achter hun geplande eliminatie zit.
In het tweede album - Mickey Mickey - is Mezzo duidelijk in tekenstijl geëvolueerd. Bijna filmisch hanteert hij verrassende camerastandpunten en nog meer dan in Twee killers vermijdt hij iedere overbodige lijn. Het verhaal handelt over een bankoverval die mislukt en ontaardt in een gijzeling. Mickey is de infiltrant die de twee bankovervallers helpt tijdens hun klus en er volgens planning met een schotwond en een flink aandeel van de beoogde winst vandoor mag gaan. Het loopt dus anders en Pirus is in staat om het verhaal twee tot drie keer van een verrassende wending te voorzien.
Beide boeken bevatten een drukkende lading suspense en de enerzijds rauwe verhaallijn wordt door Pirus knap verweven met oog voor detail. Zo is de sinaasappeltik van de oudere huurmoordenaar een rode lijn die door het eerste album loopt en tonen de eerste drie pagina's in Mickey Mickey alleen handen tijdens een spel van aftasting en onderhandeling. Beide albums verschijnen in een oplage van 1000 exemplaren.
N.B. Mickey Mickey: !!!!