Recensies

Neem twee beroemde gebeurtenissen uit het begin van de vorige eeuw, zoals de ondergang van de Titanic uit 1912 en de Russische Revolutie in 1917, als ingrediënten voor een realistisch stripverhaal. Laat een door de wol geverfde scenarist als Erik Arnoux het scenario schrijven. Vraag een oudgediende als Dominique Hé om dit op een realistische en gedetailleerde manier uit te tekenen. Laat de rauwe werkelijkheid en een griezelige droom een fascinerend spel met elkaar spelen. Uiteindelijk kan dit maar één ding opleveren: Sofaletta is een spannend en fascinerend stripverhaal geworden, ontstaan uit een mix van werkelijkheid en fantasie. Om er nog een vleugje erotiek over heen te strooien, geef je een vrouw de hoofdrol, of liever twee vrouwen! En dan kan het verhaal helemaal niet meer stuk. Het scenario zit goed en degelijk in elkaar, ondanks dat het titelpersonage pas op plaat 27 voor het eerst ten tonele verschijnt en de eerste scènes achteraf een gruwelijke droom blijken te zijn, waardoor je als lezer op het verkeerde been wordt gezet. Bij dit vierde deel krijg je de neiging om al de voorgaande delen te herlezen. Het doet ook verlangen naar het vijfde, afsluitende deel. Het tempo van Talents uitgavebeleid kennende hoeven we op dit sluitstuk gelukkig niet al te lang wachten. Toch nog een enkele kritische kanttekening over dit album tot besluit: waarom wordt op een mooie voorplaat het gehele verhaal in dit album uit zijn verband getrokken? De scène die op de cover te zien is, vormt een compilatie van enkele onderdelen uit het verhaal, maar komt als zodanig niet in het verhaal terug. Ervaren stripauteurs als Arnoux en Hé hoeven toch niet tot dit soort goedkope verkooptrucs over te gaan?