Giuliano Nero is het archetype van een ouderwetse privé-detective; een ex-politieman, kettingrokend en met een cynisch wereldbeeld. Op een dag wordt hij benaderd door de vader van de recentelijk vermoorde Sylvia. Hij is er van overtuigd dat de man die voor dit misdrijf in hechtenis is genomen niet de moordenaar van zijn dochter is. Deze mening is ook Nero na enig rechercheerwerk toegedaan. In zijn onderzoek ontdekt hij dat de toegebrachte steekwonden op haar lichaam wonderlijk genoeg ter plekke weer dichtgenaaid zijn. Na verloop van tijd volgen er meer lijken met steekwonden die naderhand keurig netjes zijn dichtgenaaid. Beetje bij beetje krijgt Nero de puzzelstukjes bijeen in een onderzoek waar de officiële instanties opmerkelijk genoeg schitteren door afwezigheid. Het sombere verhaal van de moordende psychopaat en het kat-en-muis-spel met de speurder wordt effectief uitgewerkt door Alex Crippa. De Provinciestad Brescia wordt door het schilderwerk van Andrea Mutti van een scala aan prachtige grijstinten en troosteloze decors voorzien die goed aansluiten op het scenario. Veelvuldige regenbuien, rommelige industriegebieden, nachtelijke kerkhoven en kille mortuaria laten de juiste beklemmende indruk achter. Dat de ontknoping pas in deel twee volgt is voor deze geslaagde detective niet echt een gelukkige keuze.