Hoewel Jacques Martin zijn held Lefranc verkocht aan uitgeverij Casterman, heeft hij nog wel vier platen getekend in het nieuwe album De meester van het atoom. De rest van de tekeningen is van André Taymans en Erwin Drèze (met hulp van Thierry Cayman bij de decors en Bruno Wesel voor de inkleuring). Het scenario is van Michel Jacquemart. Het verhaal speelt zich af tijdens het hoogtepunt van de koude oorlog in 1954. Anders gezegd: tussen Het sein staat op rood en De vlammenzee.
Lefranc volgt als reporter (met ruim de tijd om te waterskiën) een internationale vredesconferentie in Genève en raakt betrokken bij weer een pervers rakettenplannetje van Axel Borg. Deze aartsvijand probeerde al eerder (in Het sein staat op rood) de wereldmacht te veroveren via het afschieten van een atoomraket. Uiteindelijk komt het, na veel verwikkelingen met geheim agenten, tot een confrontatie van Lefranc met zijn oude vijand.
Het nieuwe teken, schrijf- en documentatieteam is dicht bij de stijl van de oude meester gebleven, al zijn de tekenlijntjes wat hoekiger en dikker. Lefranc, en de oude bekenden zoals inspecteur Renard, doen in dit avontuur eigentijdser aan, wat ik bij deze strip eigenlijk geen vooruitgang vind. En dan is ook nog de oude, vertrouwde huishoudster - de enige vrouw in het Martin-tijdperk - vervangen door een jonge onafhankelijke vrouw.
Verder valt op dat sommige pagina's voor bijna de helft uit tekstballonnen en -blokken bestaan. Dat loste Martin, die ook altijd veel te vertellen had, eleganter op. Desondanks leest De meester van het atoom vlot weg. Wat een geruststelling dat Lefranc nog steeds in actie is om de wereld te behoeden voor de megalomane ambities van gentleman-misdadigers.