Recensies

Frankrijk. Een vijftiger-jarensetting. Adrien Mandrill is een jonge advocaat die het met zijn opdrachten niet zo nauw neemt. Zijn huidige wilde gedrag heeft alles te maken met zijn werk in het Franse verzet gedurende de tweede Wereldoorlog. Door een briefje, waarop zijn naam prijkt, komen alle herinneringen aan zijn studie, zijn medestudenten en het werk in de Maquis met kracht terug. De notitie wordt gevonden op het lichaam van een getraumatiseerd meisje, dat met een kolossaal zwaard uit de 16e eeuw de buurt heeft onveilig gemaakt. Een foto uit zijn studiejaar 1938 en een recente foto van het meisje leiden hem naar Le Havre. Daar stuit hij op een handel in gestolen goederen, waarbij een aantal oud-studiegenoten is betrokken. Wraakgevoelens van een van hen kost Mandrill bijna het leven. Het verhaal heeft een redelijke opbouw, maar omdat scenarist Frank Giroud te veel acties in een verhaal van 46 pagina's wil proppen komt het geheel niet uit de verf. Het blijft bij aanzetten tot een gebeurtenis zonder dat er een bevredigende afronding komt. De hoofdpersonen blijven nog wat vaag en onbeschreven. Het verhaal zou aan waarde en helderheid hebben gewonnen als de schrijver de rust had genomen om elke relevante handeling tot op het bot te fileren. De tekeningen van Barly Baruti zijn realistisch met veel aandacht voor decors en mode uit de jaren vijftig. De tekenaar is bepaald geïnspireerd door Vittorio Giardino, tekenaar van Max Fridman.