Alfa is het eerste deel van een trilogie en tevens het debuutalbum van tekenaar Stèphane Douay en scenarist Hugues Fléchard. De twee hebben geprobeerd een sciencefiction-thriller neer te zetten zoals je die vandaag de dag niet veel meer ziet.
Het verhaal begint goed: een naakte man zit ineengedoken in een mysterieuze ruimte en vraagt zich af waar hij in hemelsnaam is. Hoewel al voor de lezer vanaf het eerste plaatje duidelijk ontdekt hij na een bladzijde of tien pas zelf dat hij zich op een enorm ruimteschip bevindt. Hij gaat op zoek naar meer informatie en vindt al snel een enorm fresco, dat aan de hand van verschillende beelden 'zijn' verhaal vertelt.
Alfa pretendeert een mysterieus verhaal te zijn, maar jammer genoeg hoef je als lezer nergens raadsels te ontcijferen. De hoofdpersoon verklaart alles en er ontbreekt een logische verklaring. Bovendien gebeurt er bar weinig: onze anoniemeling wordt weliswaar ouder en ouder, maar alles wat hij gedurende de jaren meemaakt had zich net zo goed binnen een etmaal kunnen afspelen. Wel in orde zijn de tekeningen, die in combinatie met de donkere inkleuring van Häfliger flink bijdragen aan de grimmige sfeer van het verhaal. Een lust voor het oog is de lompe stijl niet te noemen, wel zeer effectief. Tegen het eind van het verhaal weet ook Douay te boeien, met als absoluut hoogtepunt de laatste pagina. Maar het album wordt er niet meer mee gered...