Titus is een zwarte, jonge man die voor een aannemer in opdracht van een 'yuppenstel' een herenhuis in Amsterdam renoveert. Zolang de verbouwing duurt is hij op de zolderverdieping ingetrokken. Hij mijmert, werkt, observeert de buurt en ouwehoert een beetje met zijn collega-bouwvakker Robuuste Robbie (een gastrol van tekenaar Erik Kriek). Over oude porceleinen stoppenkasten die eruit zien als doodshoofden, over Rembrandt en over de dreigende overstroming van de stad, hèt stokpaardje van Robuuste Robbie: 'Over twintig jaar zal Amsterdam door de zee verzwolgen zijn.'
In het museum bewondert Titus het schilderij van Rembrandt waarop de profeet Jeremiah treurt over de verwoesting van Jeruzalem. Hoewel hij een groot bewonderaar is van de schilder - hij vindt Baadster het mooiste schilderij - kan hij zich niets voorstellen bij het verdriet om een ter ziele gegane stad. Dit verandert als hij, in een associatieve droom na een avond stappen en zwerven, meemaakt hoe de stad daadwerkelijk door het water wordt verzwolgen.
In 2006 vroeg het blad Vrij Nederland aan Guido van Driel een verhaal te maken naar aanleiding van de 400e geboortedag van de schilder Rembrandt (1606-1669). Het verhaal werd in twee delen gepubliceerd (in de nummers van 1 juli en 8 juli 2006) en onlangs verscheen de boekuitgave, met bijna dezelfde tekst en plaatjes, maar dan heel anders vormgegeven en soms in een andere volgorde.
De ondergang van Amsterdam is een 'rijke', intrigerende strip met een associatieve invalshoeken. Bij elke lezing valt weer wat te interessants ontdekken: het losgeslagen Wallenpubliek en de zondvloed, de zeppelin en de ark van Noach, de schilderijen van Rembrandt en de waterige ondergang van Amsterdam, de in de grachten vervoerde vliegtuigromp die verandert in een dreigend beest.
Daarnaast weeft Van Driel door het simpele basisverhaal rake observaties, zoals de fotosessie in de tram en de zich vervelende hangjongeren. Bovendien lijkt hij met plaatjes van bij voorbeeld de ingepakte cementmachine en de foto's van het jonge meisje in spagaat kunstenaars als Giorgio de Chirico en Baltus te citeren.
Guido van Driel is afgestudeerd historicus, maar houdt zich meer bezig met regisseren en scenarioschrijven, naast het maken van strips. Als tekenaar is hij autodidact en hij werkt graag met acrylverf op zwart papier in gedempte kleuren waarbij hij spaarzaam maar effectief kleurige accenten aangeeft.