In 2004 ging de 21-jarige zoon Sam, enig kind van Willy Linthout en zijn vrouw Magda, op de rails voor de trein liggen: hij had geen zin meer in het leven. Deze, waarschijnlijk meest traumatische gebeurtenis die ouders kan overkomen, heeft de stripmaker - bekend door de zeer populaire Belgische humoristische strip De avonturen van Urbanus - verwerkt in een zeer indrukwekkend en ontroerend verhaal, Het jaar van de olifant. Hiervan zijn recent de eerste twee delen, Doorlopende lijn en Er is maar één kleur, bij uitgeverij Bries verschenen.
Een therapeutische strip, zo noemt Linthout zijn verhaal in een zeldzaam openhartig interview dat hij samen met zijn vrouw gaf aan de Belgische krant De Morgen (12-05-07). 'Dit is mijn ei. Ze zullen misschien zeggen dat het slordig of lelijk is, maar dat kan me niet schelen. Het is mijn ei. Ik moest het leggen. Geen idee of ik er mensen mee kan helpen, want ik kan mezelf amper helpen. Maar toch hoop ik dat iemand er iets aan heeft.'
In de gebruikelijke stijl waarin hij jarenlang 'grappen, grollen en gezever' heeft getekend, kruipt de tekenaar nu in zijn alter ego Karel en vertelt wat hem overkomt als zijn zoon Wannes zelfmoord heeft gepleegd door van het dak af te springen. De niet geïnkte potloodschetsen lijken onaf, zoals het leven van zijn zoon niet is afgemaakt. Aanvankelijk ontkent Karel de dood en gaat hij gewoon aan het werk. De ongelofelijke botheid van zijn baas en het opdringerige medeleven van een vrouwelijke collega doen hem bepaald geen goed. Hij krijgt hallucinaties, merkt dat hij overspannen is en zoekt hulp. Maar de therapie die Karel krijgt van dokter De Smedt voorkomt niet dat hij steeds meer in de war raakt. Hij ontwikkelt beangstigende, 'kabbalistische' doemdenkbeelden als hij verneemt dat er nog drie mensen in het appartementenblok zijn overleden. Binnenkort is hij aan de beurt! Na een drinkgelag waarbij hij ook letterlijk in de goot terecht komt, komt hij al hallucinerend tot een oplossing waarmee hij denkt de ingebeelde vloek voorlopig onschadelijk te maken.
Het jaar van de olifant zal uiteindelijk acht delen omvatten, maar al na het lezen van de twee eerste delen ontstaat diepe bewondering voor de 'komieke' striptekenaar, die de moed heeft en in staat is om een persoonlijke tragedie binnen zijn bekende stijl op zo'n doorvoelde en toch beheerste manier te vertellen. Het laat geen lezer onberoerd.