In 1995 verscheen, negen jaar na het laatste album, vrij plotseling nog een laatste Toenga-oprisping van Edouard Aidans bij Lombard. In dat verhaal – De dood van de reus – voerde de auteur buitenaardse wezens op. Een gegeven dat destijds verbazing opwekte; vergelijk het in mindere mate met de laatste Asterix-verminking. Met evenveel verbazing als hoopvolle verwachting las ik de aankondiging van uitgeverij Arcadia dat twaalf jaar nadien een definitief laatste stripverhaal over deze klassieke held uit de oertijd ging verschijnen. Het resultaat is zeker verhaaltechnisch teleurstellend. Het verhaal start vanuit het niets als Toenga, de bevallige Ohama en Noen vanaf een vlot aanspoelen op een op het eerste gezicht onbewoond eiland. Waar ze vandaan komen of waar ze naar op zoek zijn wordt gemakshalve achterwege gelaten. Belangrijker lijkt het de hoofdrolspelers binnen no time in een mysterieuze en bedreigende omgeving te plaatsen. Die bestaat in dit verhaal uit een bijna eindeloze reeks prehistorische beesten die het allemaal op onze helden hebben voorzien. Als ook het eiland nog eens minder onbewoond is dan aanvankelijk leek, het daarnaast op punt van ontploffen staat en alweer reuzen met buitenaardse vermogens worden opgevoerd zijn alle voor de hand liggende elementen aan bod geweest.
Aidans verklaart in het begeleidende interview dat het recept voor een spannend verhaal al eerder was uitgewerkt, de reden waarom een nieuw album zo lang op zich liet wachten. Hij stelt dat dit verhaal voldoende vernieuwend en verrassend is; ik durf dit ter discussie te stellen. Wat wèl nieuw is, zijn de zwart/wit-tekeningen die het mogelijk maken het tekenwerk van Aidans puurder te beoordelen in deze fraaie uitgave van Arcadia. Het album verschijnt ook in een luxe uitgave, gebonden in linnen en voorzien van een extra schetsboek. De gewone versie is ook genummerd en gesigneerd en bevat naast het interview ook schetsen uit de reeks en omslagen van vooral Franstalige weekbladen. Dit laatste is, los van het verhaal, zeker de moeite waard.