Ishanti is een jonge tempeldanseres in het Egypte van de farao’s. In De tranen van Isis beleeft ze een spannend avontuur. Het tekeningen zijn van Fred Besson en Crisse (pseudoniem van Didier Chrispeels). De laatste stond ook garant voor het scenario.
Ze schotelen een betoverende wereld vol duistere intriges voor. Ishanti is danseres in de tempel van Isis en voorbestemd (en dat alleen als het meezit) voor de harem van de farao. De jaloerse en haatdragende opmerkingen van danseressen van hogere standen maar met minder aanleg, laat ze van haar ranke schouders glijden. Het jonge talent bereidt zich serieus voor op haar optreden bij het jubileumfeest van de farao. Kosten noch moeite zijn gespaard om dat tot een onvergetelijke gebeurtenis te maken.
Crisse vertelt een fantasy-verhaal tegen een semi-historische achtergrond die al vele malen is gebruikt. Veel voegt hij niet toe. De sprankelende inkleuringen van Besson met de glimmende lijven en blauw/zwarte haardossen van de Egyptenaren maken veel goed. Ook de goden, dierfiguren in kleurrijke mantels en met glinsterende hoofddeksels spreken tot de verbeelding. Crisse en Besson spelen met de stripkadrering. Geen pagina heeft eenzelfde opmaak. Het verhaal krijgt veel vaart als ze inzoomen op details of paginagrote totalen gebruiken met daarin kleinere kaders. Crisse tekende al voor vele series, met diverse tekenaars/inkleurders. Besson kleurde voor hem al De geheimen van Samothracie in, een deel in de serie Atalante. Ishanti is alweer een jonge rondborstige vrouw waar Crisse even mee vooruit kan.