Recensies

Eindelijk, eindelijk, eindelijk is er nu dan toch een solo-album van de Franse veeltekenaar Lewis Trondheim verschenen in Nederlandse vertaling. Frankrijk werd reeds overspoeld door diens megalomane tekenproductie, maar zelfs de vele prijzen die hij ermee in de wacht sleepte konden uitgevers in ons land niet vermurwen. Tot nu dan. Uit Trondheims rijk gevulde portfolio koos stichting Zet.EI heel terecht voor het autobiografische boek Approximativement, waarvan de vertaling getooid is met de titel Net echt. Aanvankelijk publiceerde Trondheim deze strip in 1993/1994 in driemaandelijkse afleveringen onder de titel Approximate Continuüm Comics. Het was bedoeld als weerslag van zijn werk als tekenaar temidden van het zelfbenoemde Parijse tekenaarscollectief Ecole Pigalle. 'Ik was van plan fictie en gags af te wisselen met droomfragmenten en waar gebeurde passages. Uiteindelijk is het louter autobiografie geworden', zegt Trondheim in het nawoord van deze uitgave. Met Net echt gunt hij de lezer een kijkje in zijn eigen ziel. We maken kennis met Trondheim in de hoogtijdagen van zijn nog relatief jonge carrière: de Franse stripwereld draagt hem op handen en bovendien maakt hij een tekstloze mangastrip voor een Japanse uitgever. Trondheim blijkt even megalomaan als timide, even moralistisch als asociaal, even cynisch als liefdevol. Hij worstelt met het leven, en dan vooral de kleinste details ervan, zoals de drukte in de metro, zijn opkomende bierbuik en zijn exorbitante bewaardrift. De twijfels die gepaard gaan met zijn hunkering naar allesomvattende controle visualiseert hij door in gesprek te gaan met zijn alter ego's, die soms de vorm aannemen van een veelkoppige draak. Ook de droomsequenties worden sterk verteld. Het is allemaal akelig herkenbaar, en daardoor zo treffend, zo goed. Trondheim zet niet zichzelf neer, maar iedere twijfelende dertiger. Niet zoals zijn collega-tekenaars Dupuy en Berberian dat doen in Meneer Johan, maar veel directer en confronterender. Toch is Net echt ook een amusante strip. Trondheim tekent in een simpele krabbelstijl, die ondanks alles finesse en een grenzeloos talent verraadt. Net echt is niets minder dan een meesterwerk.