De eenzame snelweg is een eerbetoon aan het boek On the road van Jack Kerouac, dat vijftig jaar geleden verscheen en dat het lijfboek werd van de zogenaamde beatgeneration. Het betreft geen hervertelling, maar Auke Hulst en Raoul Deleo gaan in Amerika op zoek naar sporen van Kerouacs reizen. Ondertussen vertellen ze waar ze zelf mee bezig zijn: relaties, levenshouding. Hulst schrijft, Deleo tekent een strip op een lange rol papier. Die strip staat bovenaan de bladzijde. De tekst eronder.
Vooral de strip is erg geslaagd. Ontmoetingen met maffe Amerikanen (een enge dierenopzetter) wisselen af met geslaagde snapshots (Deleo tekent direct) over bij voorbeeld het gevoel in een aflevering van National Geographic rond te rijden. In de strip, die van de hak op de tak springt, helpen geen kaders of verbindende teksten. Wil je precies weten wat er gebeurde, dan moet je eerst de tekst lezen. Tegelijk gaat dat niet: Ik probeerde met twee vingers tussen de pagina’s te lezen, maar op een moment zat er tussen tekst en plaat veertig pagina’s. Resultaat: kramp en het boek uit de band. Hulsts verhaal vind ik minder geslaagd: hij hangt soms te veel de gekwelde romanticus uit.