In dit debuutalbum van Gil Formosa, die tot nu toe slechts enkele korte verhalen tekende, maken we kennis met Dustin, een arrogante dandy die over een mysterieuze gave lijkt te beschikken. Dit verschaft hem veel aanzien en macht. Veel meer komen we niet te weten, want al na zes pagina’s neemt scenarist Eric Corbeyran ons mee naar het verleden, waar de jonge Dustin - behalve zijn twee linkerhanden - nog een heel normaal mannetje lijkt. Al snel blijkt het tegendeel waar: telkens als Dustin een heftige emotie voelt zorgt zijn tweede linkerhand ervoor dat het probleem dat die emotie veroorzaakt opgelost wordt. Handig natuurlijk, maar ook erg interessant voor misdadigers.
Met deze nieuwe serie zoekt veelschrijver Corbeyran het weer eens in het bovennatuurlijke. Met Linkerhanden weet hij toch te verrassen, wat voornamelijk te danken is aan het feit dat alles zó over the top is. Als lezer besef je dat je niet alles even serieus hoeft te nemen. De strip is vermakelijke pulp.
De grote kracht van Linkerhanden is het formidabele tekenwerk van Formosa, die een goed midden weet te vinden tussen strakke lijnvoering en overdreven perspectieven. Dat de personages er allemaal uit zien zoals ze zijn is ook amusant, vooral de slechteriken komen tot leven. En dat komt de pulpsfeer ten goede.