Het lijkt zowaar een trend dat kleine uitgeverijen het aandurven om de stripexperimenten uit te brengen die in een etmaal ontstaan tijdens 24 Hour Comics Day. Dat heeft vast te maken met de groeiende aandacht voor deze jaarlijkse mondiale tekenmarathon, maar of deze publicaties een kwaliteitsimpuls geven aan het beeldverhaal is sterk de vraag. De jaarlijkse bundel van de Amerikaanse initiatoren met de beste bijdragen van dat jaar is een goede zaak, maar vlak na uitgeverij Bries (Zzz van Serge Baeken) verschijnt er ook bij Bee Dee een matig baksel: Als er lucht is moet ge ademen van Randall C. (Casaer). Dat het in beide gevallen Vlamingen zijn is toeval, want ook Nederlanders brengen hun middelmatige marathonwerk uit, zij het vaker in eigen beheer. Het zijn stuk voor stuk magere boekjes met een hoofdverhaal van 24 pagina’s, aangevuld met nog wat extra’s.
Zo ook bij C. Het titelverhaal begint sterk: een vrouw kijkt uit een raam en vertelt de (niet zichtbare) persoon binnen wat ze ziet. Een schip vaart uit en ze maakt er een heel poëtisch verhaal van over een schipper met een gevonden hond. Qua schetsmatige tekenstijl en sfeervolle vertelling toont C. zich hier aanvankelijk een getalenteerde navolger van Lorenzo Mattotti, maar al na vier pagina’s gaat het mis: C. moet in vierentwintig uren evenzoveel pagina’s tekenen en lijkt dan al te gaan jakkeren. Sommige pagina’s zien er pijnlijk amateuristisch uit, met als dieptepunten de pagina’s 12, 16 en 20. Op die laatste pagina vaart de schipper een andere boot doormidden, maar dat wordt pas duidelijk dankzij een kadertekst op de pagina erna. De Mattotti-associatie is interessant, maar haastwerk helpt deze strip vakkundig om zeep. Het resterende losse materiaal achterin omschrijft C. zelf als ‘werk dat verwant is aan een 24H-comic in die zin dat het zonder voorbedachtheid de pen is uitgevloeid. Soms is dat er aan te zien ook.’ Inderdaad.