Verder is het tweede stripboek van de Vlaming Marc Legendre sinds zijn switch van humoristische familiestrips naar de op een volwassen publiek gerichte grafische romans. Net als in zijn eerdere grafische novelle Finisterre toont Legendre zich een geëngageerd auteur, die geraakt is door het kwaad dat mensen elkaar berokkenen.
In Verder staan twee Westeuropeanen centraal. Als verslaggevers waren ze getuige van geweld in andere delen van de wereld, maar ze blijken daar zelf ook toe in staat, zij het dan in de vorm van psychologische oorlogvoering tegen elkaar. Pas in de loop van het verhaal blijken de man en de vrouw een relatie met elkaar te hebben. Ze maken reportages over misstanden en verkopen die aan tv-zenders. De man heeft daarbij een cynische visie op de media waarvan hij zelf deel uitmaakt. Er zijn volgens hem geen grenzen bij wat je in beeld kan brengen om kijkers te raken. Je kan hierbij steeds verder gaan, en het is aan de verslaggever te bepalen waar de grens ligt. Aan dit uitgangspunt is de titel van het boek ontleend.
De afbeeldingen in het boek zijn bewust vaag gehouden. Het gaat om bewerkte, gemanipuleerde foto’s. De stijl van beeldbewerking lijkt op het oudere werk van Dave McKean, zoals in Mr. Punch. Het geweld uit de reportages wordt veelal niet rechtstreeks getoond. De twee hoofdpersonen komen wel duidelijk in beeld, al lijkt de vrouw in de loop van het verhaal te veranderen in een ander, die sporen van mishandeling op haar gezicht vertoont. De beelden gaan vergezeld van stroken tekst, die de dialogen tussen de man en de vrouw bevatten, en van uitgescheurde dagboekfragmenten. Ook de beeldtaal lijkt doordacht te zijn gekozen, waarbij de zwarte pagina’s passen bij de sombere aard van het verhaal. Toch werkt het verhaal niet bij mij. Allereerst is de thematiek niet bijster origineel, maar ook de personages komen absoluut niet tot leven. Ik blijf maar bewerkte foto’s van acteurs zien, vergezeld van stroken tekst. Het boek is topzwaar: er zit weinig humor of relativering in. De auteur wil zijn ideeën er bij de lezer inrammen, maar juist daardoor beklijft er weinig. Om de ambities van het boek te benadrukken, duiken er in de tekst regelmatig citaten op van schrijvers, dichters en zangers.
Het boek is een gekunstelde, even geforceerde als doorzichtige manier om te suggereren dat het bij deze strip een vorm van literatuur of kunst betreft. Grafische romans bieden door hun vorm wel degelijk mogelijkheden voor de stripwereld om het terrein uit te breiden. Maar een auteur slaagt er niet in om van strips kunst te maken als het streven er zo dik boven op ligt. Dat is bij Verder het geval.