Londen, 1941. Een kolonel uit het Engelse leger besluit een groep mensen bij elkaar te zoeken om Hitler te vermoorden. Een krankzinnig idee, dus het kan alleen uitgevoerd worden door krankzinnigen. Hij recruteert zeven psychopaten en vliegt ze naar Berlijn. De uitkomst van deze missie lijkt bij voorbaat tot mislukken gedoemd.
De jonge Franse auteur Fabien Vehlmann heeft nog nooit een strip geschreven die ik niet de moeite van het lezen waard vond. Van Green Manor tot de helaas nog niet in het Nederlands uitgegeven Afrikaanse sprookjes die hij maakte met Frantz Duchazeau met een bocht langs het enige geslaagde deel uit de alternatieve Robbedoes-reeks. Het leest allemaal als een tierelier en het gaat meestal ook nog ergens over. Sean Phillips is één van de meest interessante tekenaars uit de nieuwste generatie Engelsen. Zijn soepele chiascuro-stijl (zo noem je dat als een tekenaar het verschil tussen zwart en wit in zijn tekeningen extra dik aanzet) is een fijne mengelmoes aan Europese en Amerikaanse invloeden. Het is daarom ook niet vreemd dat hij aan beide zijden van de Atlantische Oceaan werk vindt. Op dit moment is hij in de Verenigde Staten het snoepje van de week, dank zij twee successeries: de 'crime thriller' Criminal en het bloedfestijn Marvel Zombies.
Met Zeven psychopaten hebben beide heren echter meer afgebeten dan ze slikken konden. Het basisgegeven van Vehlmanns verhaal is zo boeiend, dat het jammer is dat er zo weinig mee gedaan wordt. Ook Sean Phillips blijkt moeite te hebben met het ritme van het verhaal. Zijn open tekenstijl past beter bij het kleinere formaat en de drie stroken per pagina van z'n Amerikaanse opdrachtgevers. Al met al belooft dit weinig goeds voor de andere delen uit deze nieuwe reeks van uitgeverij Delcourt (in het Nederlands uitgegeven door Silvester en vakkundig vertaald door Gert-Jan Pos). 62 Pagina's zijn gewoon te weinig om zeven personages kleur te geven en laat dàt nu juist de basis zijn voor deze serie: iedere keer een ander verhaal over een groep van zeven zonderlingen met een missie...