Stedeling en stripmaker Manu Larcenet verhuisde met zijn vriendin naar het platteland en maakt daar nu strips over, met een karikatuur van zichzelf in de hoofdrol. Na de meer verhalende serie De dagelijkse worsteling kiest hij nu voor biografische halvepaginagags... die hij niet zelf schrijft. Zijn stadse vriend Jean-Yves Ferri doet dat. Opmerkelijk, want het gaat over persoonlijke zaken als Manu’s omgang met de lokale bevolking, zijn relatie met Mariette en haar sluimerende kinderwens. Hoe kun je dat uitbesteden aan een ander? De strip zelf geeft het antwoord. Het idee, geboren op Manu’s eerste huisfeest op het platteland, is dat Ferri zijn vriend Larcenet weergeeft zoals hij hem ziet. Manu tekent vervolgens zichzelf, maar zodra hij zichzelf tekenend afbeeldt, hebben die tekeningen een heel on-Larcenetachtige barokke, semi-realistische stijl. Manu, in de strip: ‘Dan verander ik weer van stijl, zodat niemand ziet dat ik teken zoals hij... eh, Manu.
De vraag is natuurlijk of het werkt. Welnu, dat doet het. Wel zijn Larcenet en Ferri in het eerste deel nog een beetje zoekende, waarbij sommige grappen wel wat al te zeer worden uitgemolken, maar in het tweede deel schieten ze keer op keer in de roos. Persoonlijk vind ik deel twee dan ook beter geslaagd, al staan de personages (de goedwillende huismeester Henri, de burgemeester, de enge buurvrouw Mortemont, kruidenier Loupiot en de eenzame kluizenaar met zijn goede raad) al vanaf hun eerste optreden als een huis. Na alle serieuze prijzen op festivals als Angoulême en Haarlem is Larcenet weer helemaal terug op aarde met een toegankelijke humorstrip.
[N.B. deel 2: !!!!]