De meeste striplezers zullen bij het horen van de naam Lewis Trondheim meteen aan Donjon en Kobijn denken: de populaire series met de absurde humor en de komische tekeningen, waarin hij uitblinkt. Dat Het eiland Bourbon 1730 uit een heel ander vaatje tapt is dan ook verrassend te noemen, net als de samenwerking met scenarist Appollo. Deze literair onderlegde stripliefhebber woont al sinds zijn jeugd op het Franse eiland La Reunion (het hedendaagse eiland Bourbon) en was na het lezen van Trondheims werk zó onder de indruk dat hij besloot hem uit te nodigen voor het plaatselijke stripfestival. Hier klikte het zo goed tussen de twee dat ze spontaan besloten samen een strip te maken, met als resultaat dit lijvige boekwerk van maar liefst 271 (!) platen.
In dit deels op historische feiten gebaseerde verhaal volgen we de ornithologen Raphaël en Despentes op hun tocht over Bourbon, waar ze de laatste levende dodo hopen te vinden. Dapper, want het eiland is voornamelijk bevolkt door ex-piraten, ontsnapte slaven en wrede slavenhandelaars. Bovendien trachten die slaven de beruchte piraat La Buse uit de gevangenis te bevrijden. Het eiland Bourbon 1730 doet een beetje denken aan films als Master and commander: the far side of the world: hoewel het verhaal zich in een piratensetting afspeelt moet het het vooral hebben van de geslaagde combinatie tussen feit en fictie. De vergelijking met een 'echte' piratenstrips als bij voorbeeld Roodbaard gaat mank: dit verhaal draait toch vooral om het piratenleven ná de hoogtijdagen van de piraterij. Hiermee worden de clichés van het genre al bij voorbaat vermeden, wat alleen maar lovenswaardig te noemen is. Hoewel in soortgelijke strips wel vaker de nadruk wordt gelegd op de harde realiteit voelt alles net even wat echter aan, wat gek genoeg ook grotendeels te danken is aan Trondheims menselijke dierfiguren. Het contrast tussen de karikaturale personages en hun wrede acties is zó groot dat de harde realiteit alleen maar meer benadrukt wordt. Ook in de rest van zijn tekeningen overtreft Trondheim zichzelf, vooral de achtergronden wekken de indruk dat de beste man weldegelijk goed kan tekenen. En dat is natuurlijk ook eens leuk om te zien.