Recensies

De Franse strip beleeft momenteel een nieuwe bloeiperiode, waarin jonge talenten in grote getale ontbolsteren. Zo ook Emmanuel Guibert en Joann Sfar. In 1997 lieten ze samen voor het eerst van zich horen met de romantische komedie De dochter van de professor, die door uitgeverij Dupuis abusievelijk was ondergebracht bij de collectie Vrolijke (in plaats van Vrije) vlucht. De one-shot viel in Angoulême in de prijzen en ook de Nederlandse kritieken waren positief. Guibert blonk uit door zijn met aquarel ingekleurde schetstekeningen, terwijl Sfar een lichtvoetig verhaal over een verliefde mummie vertelde dat al bij eerste lezing proefde als een instant-klassieker. Bij hun volgende project -de kinderstrip Sardine de l'espace - waren de rollen omgedraaid: Sfar tekende op scenario van Guibert. Nadien oogstte Guibert succes zonder de hulp van zijn collega: eerst met het onvertaalde soloproduct La guerre d'Alan, vervolgens met het door David B. geschreven Kapitein Scharlaken. Deze sprookjesachtige striproman (naar het werk van de schrijver Marcel Schwob) betekende zijn tweede boekuitgave in Nederland, ditmaal wél in de Vrije vlucht-reeks. Het nieuwste project van Guibert is andermaal op scenario van Sfar, die zich ditmaal op de Bijbel heeft gebaseerd. Zwarte olijven belooft een epische reeks te worden, maar is voor de afwisseling ingedeeld bij de Spotlight-collectie. In de tijd van Jezus Christus reist de arme boer Yaacov met zijn tienjarige zoontje Gamaliel naar Jeruzalem om in de tempel een bok te offeren ter gelegenheid van Pesach. Vanwege een oproer in de tempel raken ze elkaar kwijt, maar Gamaliel wordt opgevangen door twee gedeserteerde Romeinse soldaten. Het is de aanzet voor een spannend epos over het leven in het gebied rond de Middellandse Zee. Sfar heeft zich ogenschijnlijk uitputtend in dit tijdsgewricht verdiept. Hoewel het tekenwerk van Guibert de vertelling optimaal ondersteunt, is het tegelijkertijd nogal kaal, ook qua inkleuring. Net als in Kapitein Scharlaken hanteert de tekenaar het motto more is less, maar in tegenstelling tot dat schilderachtig ingekleurde boek schiet hij er nu zijn doel deels mee voorbij. Een 'uitgeklede' stijl effectief toepassen, dat is slechts een enkeling (Hergé, Pratt) gegeven. Dit smetje op deze veelbelovende reeks kan echter in de komende delen worden weggepoetst met een meer schilderachtige inkleuring.