De stem van Sonare dateert al van 1994. Vier jaar daarvoor kreeg Jan Vervoort de opdracht van de gemeente Eindhoven een stripverhaal te maken dat zich moest afspelen binnen de stadsgrenzen. Om geen nieuwe karakters te hoeven bedenken gebruikte hij hiervoor zijn bestaande reeks Elno. In dit verhaal is Elno slechts een toevallige passant die betrokken raakt bij de slachtoffers van de mysterieuze Dr. Müsli. De strip verscheen ook in Sjors en Sjimmie stripblad in 1994/1995. Tot een album, de derde in de reeks, kwam het tot nu toe niet.
Vervoort kennen we vooral van Freezer en Albedil en Lila en Merijn, reeksen die hij maakte voor de bladen Jippo en Taptoe. Eindhoven had behoefte aan positieve aandacht - de stad was een grote bouwput en stond (staat?) te boek als uit de kluiten gewassen provinciestad zonder sfeer - en koos voor promotie via het beeldverhaal; een keuze die gezien de series Jules en Ollie en De stedenstripreeks vaker in de jaren 1990 werd gemaakt. Vervoort benaderen, als ingezetene van Eindhoven, was daarom een logische stap. Gelukkig gaf de gemeente hem genoeg vrijheid, want De stem van Sonare is niet zo lelijk vercommercialiseerd als de andere reeksen.
De tekenaar hanteert een prettige klare lijn. Wel oogt de motoriek van de personages nogal stroef. Jammer genoeg is nadien weinig meer van Vervoort vernomen, zodat onduidelijk blijft of hij zijn striptechniek verbeterd zou hebben.