De oosterse en westerse cultuur raken steeds meer met elkaar verweven. Dat zie je in Europa aan zowel de populariteit van manga als tekenaars die de mangastijlen opzoeken. Andersom gaat dit echter ook op: uitgeverijen van hier zoeken hun weg naar het economisch interessante Verre Oosten. Ook door films als Sam Raimi’s Spider-Man (2002). Die laatste inspireerde Yusuke Osawa tot een carrière als tekenaar. In 2019 kreeg hij de kans om zijn held in een manga vorm te gieten in Spider-Man - Fake red.
We schrijven nog altijd New York, met Spider-Man als de grote held. Wanneer de sukkelige Yu zijn pak vindt besluit hij het aan te trekken. Door een stroom aan ontwikkelingen wordt hij vervolgens gedwongen zélf de held te spelen. Maar dat is nog niet zo eenvoudig zonder de beet van een radioactieve spin. En ondertussen blijkt Peter Parker verdwenen.
Dat dit verhaal in twee volumes een eerbetoon is moge duidelijk zijn. Niet alleen heeft de tekenaar de hoofdrolspeler naar zichzelf gemodelleerd, ook barst het van de referenties. De stijl is deels manga deels comic. Deze combinatie werkt eerst vervreemdend. Is de actie nu verplaatst naar Japan of zitten we nog in New York? De vertaling, waarbij veel Japanse tekens zijn achtergebleven, helpen daarbij niet echt. Het verhaal, de actiescènes en ook de helden zijn duidelijk Amerikaans georiënteerd. Daarmee laat Osawa zien dat westers tekenwerk ook in het oosten geaccepteerd kan worden. Jammer alleen is dat in de finale het intrigerende plot wat wordt afgeraffeld. Maar dat mag de pret niet drukken in dit tweeluik. Iets wat ook fijn is: veel mangaseries zijn langlopend. Fake red biedt uitstekend vermaak en dat smaakt naar meer. Gelukkig gaf Dark Dragon Books inmiddels ook al Deadpool in een manga-saus uit. Wel van andere makers.