Wat doe je als je dokter je vertelt dat je nog maar kort te leven hebt? Martin Henry besluit te gaan genieten van zijn leven in de drie maanden die hem resten. Hij zegt zijn kantoorbaan op en verrast zijn vrouw met het plan nu de walvissen te gaan zien. Dat hij over een paar maanden dood is, vertelt hij niet. In de strip zitten hommages aan filmer Jacques Tati en tekenaar Hergé. De vakantie wordt een reis met hindernissen, vooral dankzij een opdringerige medereiziger. Het begint al op het vliegveld. Daar loopt een onhandige, bonkige Serafijn Lantaarn Henry omver. Ook in Canada kruist Lantaarn (een duidelijke verwijzing naar Hergé’s Serafijn Lampion) hun pad om voor chaos te zorgen.
Tekenaar François Ravard gebruikt naast zwart een grijzig blauw als enige extra kleur. Dat past wonderwel bij de omgeving. Een ijskoud Canada met bevroren straten, eenvormige hotelkamers en ziekenhuizen en een zee met een enkele walvis. Kansberekening is een verhaal over wat een gewoon mens zoal kan overkomen. Hoe klein de kans dat iets gebeurt ook is, met toeval moet je altijd rekening houden. Maar het is ook een vermakelijke klucht met veel Jansen & Janssen-achtige scènes. En heel eigentijds, want een mobieltje krijgt een hoofdrol in het scenario van Pascal Rabaté. Na een nieuwe botsing met Lantaarn, moet Henry’s been in het gips. En steeds als er een walvis te zien is, ontgaat dat Henry, omdat hij worstelt met zijn telefoon. De reis lijkt voor Henry voortijdig tussen de walvissen te eindigen. In het ziekenhuis hoort hij wie hem gered heeft. Zijn vrouw is boos, omdat hij haar niet in vertrouwen nam, maar heeft ook goed nieuws: de dokter verwisselde de dossiers van twee patiënten met dezelfde naam.