Recensies

De bloedbanden uit bovenstaande albumtitel hebben twee betekenissen. In de eerste plaats slaan ze op het auteursduo: tekenaar Hermann (Huppen) werkt voor de eerste maal op scenario van zijn bloedeigen zoon Yves H (Brussel, 1967), die vijf jaar geleden bij Dupuis debuteerde met het soloproduct Het geheim van de hondmensen. De andere betekenis van de titel verwijst naar het verhaal zelf, waarin de jonge, naïeve politieagent Sam in een onheilspellende Amerikaanse metropool op jacht is naar een seriemoordenaar, maar via onheilsvisioenen binnendringt in een felliniaanse hel waarin hij uitgroeit tot een hedendaagse Oedipus. Vreemd genoeg lijkt de gesuggereerde vadermoord er echter met de haren bij te zijn gesleurd, want Bloedbanden is in hoofdzaak een getekende film noir. De sfeer is grimmig en soms zeker eng, maar helaas willen de auteur net iets te graag cool zijn. Zo gaat het wat ver om lookalikes van Humphrey Bogart (als Philip Marlowe) en Marlon Brando (als Godfather Don Corleone) op te voeren, om maar te zwijgen van beeldcitaten van Edward Hopper (het beroemde cafégezicht) en James Dean in de regen. Stuk voor stuk zijn dit clichés die de boodschap eerder verzwakken dan versterken. Toch is Bloedbanden een onderhoudende thriller. Voor Huppen junior geldt het als een leuk visitekaartje, voor Huppen senior als een nuchter tussendoortje.