De Japanse manga's vormen een brede vlag die een gevarieerde lading dekt. En onder die vlag varen veel strips, voor jong en oud. Van kinderverhaaltjes tot harde porno. Een gevarieerdheid waarbij de ene manga nauwelijks iets met de ander te maken heeft. De enige gedeelde eigenschap is vaak niet meer dan een verwante tekenstijl, zoals ook de West-Europese strip veel verwantschap vertoont.
Waar Berserk van Kentaro Miura binnen dit brede genre past laat ik graag aan de kenners over. Wat de amusementswaarde betreft kan ik in elk geval niet positief zijn. Deze strip met als hoofdpersonage een strijder die een zwaard met zich meevoert dat groter is dan hemzelf kan niet boeien. Hij reist langs velden en wegen en komt bij elke nederzetting die hij aandoet in aanraking met een enorme hoeveelheid moordenaars, demonen en monsters. Eigenlijk vecht hij als eenling alleen tegen een massale overmacht. En dat leidt standaard tot een ware slachtparij waarbij niet alleen ledematen in het rond vliegen. Het beeld is niet compleet zonder dat personages letterlijk doormidden worden gehakt.
De hoeveelheid geweld en de manier waarop dit expliciet met een sadistische ondertoon in beeld wordt gebracht, doet sterk denken aan ranzige strips uit de jaren 1970, zoals Oltretomba en Terror. Dit in een tekenstijl die alleen uitstijgt boven het werk van de mindere tekenaars van die reeksen. Ook inhoudelijk stelt deze manga weinig meer voor. Een poging tot een diepere laag ligt dan wel verscholen in het verleden achter de zwijgzame held, maar dat interesseerde mij voor het einde van dit eerste deel al geen bal meer. En daar kan een soort 'Tinkerbell'-achtige sidekick ook niets aan veranderen.