Het bijzondere aan de strip Robbedoes is dat die zich als Europese klassieker steeds vernieuwt. Waar in de Verenigde Staten dit fenomeen bij superheldencomics al decennialang bestaat, gebeurt dat in Europa zelden. Natuurlijk, er zijn doorstarts en afsplitsingen van series, maar dat een strip vanuit een andere invalshoek wordt opgezet, komt weinig voor. Het boegbeeld van Dupuis geldt als een uitzondering. Robbedoes is de afgelopen jaren in handen van eerst Tome & Janry en daarna Jean-David Morvan en José-Luis Munuera een duidelijk modern-realistischer koers gaan varen.
Dupuis is daarnaast een serie one shots gestart, gericht op oudere lezers, onder de overkoepelende naam: Een verhaal van Robbedoes en Kwabbernoot door... Na delen van Yoann en Fabien Vehlmann, Frank le Gall, en Tarrin en Yann heeft Emile Bravo het vierde album voor zijn rekening genomen. Het is tegelijkertijd het Nederlandse debuut van deze Fransman die al sinds 1988 in het vak zit. Hij baarde een paar jaar terug opzien door met Joann Sfar de ook in Stripschrift besproken Blake & Mortimer-naziparodie Les Aventures de Swartz et Totenheimer voor het tijdschrift Ferraille Illustré te maken.
Misschien dat deze strip hem inspiratie bracht tot de keuze voor het tijdvak van zijn Robbedoes-verhaal Het dagboek van een fantast. Dit avontuur speelt zich namelijk af in de zomer van 1939, vlak voordat Duitsland Polen binnenvalt. Robbedoes werkt in een Brussels hotel waar geheime besprekingen tussen Poolse onderhandelaars en Karl von Glaubitz, de eerste secretaris van de Duitse Buitenlandminister Von Ribbentrop, plaatsvinden. Nazi-Duitsland wil de havenstad Dantzig (Gdansk) terughebben, desnoods via een oorlog, en de Polen zoeken verwoed naar een oplossing om zo'n invasie te voorkomen. Alleen, de Sovjet-Unie zit niet te wachten op een vreedzaam compromis.
Het dagboek van een fantast vormt een proloog op de reguliere Robbedoes-reeks. Bravo geeft in dit album een verklaring waarom Robbedoes van een piccolo verandert in een avonturier, hoe hij kennismaakt met Kwabbernoot en waar Spip vandaan komt. Om dit te verklaren weeft hij een intrigerend web van spionage, contraspionage èn de bekende Robbedoes en Kwabbernoot-slapstick. Het avontuur doet, ook vanwege de klare-lijnstijl van Bravo, denken aan Kuifje. Vervang een aantal hoofdpersonen door Hergé-personages, en je hebt zo een nieuw avontuur van Kuifje te pakken!
Het enige minpuntje van het album is de rare epiloog met eekhoorn Spip. Die haalt de serieuze ondertoon van het verhaal onderuit en is ook overbodig, omdat de suggestie van een doorgebeten telefoondraad in de strip zelf al werd gewekt.