Drie schimmen van Cyril Pedrosa is een meesterwerk: tegelijkertijd meedogenloos en liefdevol, confronterend en verzachtend, pijnlijk en vertederend. Groots in zijn eenvoud. Dat eenvoud niet hetzelfde is als simpel, bewijst Cyril door het gemak waarmee hij onderwerpen aansnijdt als (nood)lot, berusting, loslaten en de onmetelijke liefde van een ouder voor een kind. Pedrosa vertelt zijn verhaal zonder te beleren en weet daardoor te inspireren.
In een schijnbaar volmaakte wereld leeft een kleine jongen, Joachim, samen met zijn ouders. Aan dit paradijselijke bestaan lijkt een einde te komen wanneer op een avond drie donkere schimmen verschijnen vanachter de heuvels. Joachims vader probeert ze te verjagen, maar de mysterieuze gestaltes hullen zich keer op keer in nevelen. Elke dag komen ze dichterbij. Wie zijn ze en wat willen ze?
Pedrosa toont een bijzondere diversiteit in lijnvoering, vormtaal en dynamiek die toch samenvloeien tot een evenwichtig geheel. Dat alleen al getuigt van zuiver vakmanschap. De energie spat van de pagina’s. Zowel in expressieve arceringen, als in subtiele pentekeningen.
Zijn eigenzinnigheid is uniek. Hoewel hij eerder voor Disney werkte, heeft het ‘te-liefelijke-over-de-top-virus’ hem gelukkig niet besmet. Dit boek is met zoveel bezieling, inlevingsvermogen en passie gemaakt dat het met kop en schouders uitsteekt boven elke recente film uit Walts commerciële stal. Complimenten ook aan uitgeverij Silvester voor deze prachtige ingebonden harde-kaftuitgave. Niets op aan te merken. Dit 272 pagina’s (!) tellende Kunstwerk is zowel letterlijk als figuurlijk een zwaargewicht.