Gelikt stijltje, denk je als je de eerste Beestjes-bundel van Schwantz openslaat. Vervolgens lach je geregeld om de droge, melige humor waarmee allerlei soorten dieren - van strontvliegen tot konijnen - jolig worden afgeserveerd. Na een aantal strookjes dringt echter het besef door dat Schwantz met zijn strip wel heel erg graag op Heinz wil lijken. Deze humorkampioen van René Windig en Eddie de Jong is natuurlijk niet te evenaren, ook niet als je Schwantz heet (of eigenlijk Hans Klaver). Zeker, de tekenstijl en humor van Beestjes is zeer genietbaar, behoorlijk genietbaar zelfs.
Na de nodige open deuren in het begin van deze bundel komt Schwantz pas echt op stoom als hij een reeks grappen bouwt rond een hond met een Heinz-achtige mopperblik die een kettingrokende papegaai als huisdier heeft. Juist het seriële karakter van die grappen werkt op de lachspieren - een gouden wet trouwens uit het oeuvre van Windig & De Jong.
Net als zijn grote voorbeelden vroeger is ook Schwantz in de gelegenheid om zijn werk in een landelijk dagblad te publiceren. Hij verwierf die status met Beestjes door de wedstrijd Spits Stript 2007 te winnen. Een dagstrip is een perfecte leerschool om een humorstrip te polijsten tot iets heel bijzonders. Schwantz toont dat hij potentie heeft, al is dit eerste deel van Beestjes nog wat wisselvallig. Het gemiddelde grapniveau kan omhoog en zijn fijne stijl schiet soms uit de bocht door teveel onzinnige detailleringen. Tip: probeer het in het vervolg met minder verschillende dieren, zodat je enkele topkarakters ontwikkelt. Nog even geduld, Schwantz komt er wel.