De tuin der zielen is het eerste deel uit een nieuwe historisch strip van Brice Goepfert. Goepfert is bekend als tekenaar van de serie De dwaas van de koning, met scenarist Patrick Cothias. De zwarte lelie is de eerste strip waarin hij zowel de tekeningen, de inkleuring als het scenario voor zijn rekening neemt. Het verhaal speelt zich af in China, in de eerste jaren van de vorige eeuw. China is in rep en roer, de Boxers moorden de buitenlanders uit en keizerin-douairière Tsoe-Sji heeft de macht. Volgens de begeleidende tekst van deze goed verzorgde uitgave is De zwarte lelie het verhaal van een familie, waarin haat en hartstocht zijn verweven met historische gebeurtenissen. Bepaalde verhaalaspecten doen denken aan de film The Deer Hunter. gruwelijk oorlogsgeweld met getraumatiseerde overlevenden, waarvan er één terugkeert naar het voormalige strijdperk om een verloren gewaande kameraad op te sporen. Zal dit lukken? Is het de man die zich schuilhoudt in de tuin der zielen? Met deze cliffhanger eindigt het boek. Het cultuurhistorische kader van de strip is interessant. Franse militairen worden bedreigd door het nationalisme in het China, terwijl het thuisfront in spanning afwacht en tevens haar eigen problemen heeft. Het verhaal leest echter niet lekker weg. Het onderscheid tussen hoofdfiguren en bijfiguren is lange tijd niet helder en de scène-overgangen scheppen geregeld verwarring. Soms wordt een panel puur als achtergrond gebruikt, dan weer zijn details op de achtergrond essentieel. Het is vaak niet duidelijk welke tekstballon bij welke spreker hoort en is de volgorde van tekstballonnen niet altijd logisch. Van links naar rechts en van boven naar beneden is in onze cultuur nog steeds de gewoonte. Goepfert lijkt te experimenteren met bovengenoemde beeldtaal, maar dit komt niet goed uit de verf. Ook qua sfeer zijn er onbedoelde of onhandige overgangen: gruwelijkheden zoals hoofden die met een zwaard van de romp gescheiden worden, komen onhandig binnenrollen (sic). Al met al worden de wetten van het stripverhaal, zoals bij voorbeeld omschreven in Understanding Comics van Scott McCloud, niet nageleefd. Aangezien het hier de eerste formele scriptpoging van de tekenaar betreft, ligt de oplossing voor de hand: huur een scenarist in of laat je uitvoerig bijstaan op dit gebied. Ik vermoed dat ook het tekenwerk zal profiteren van een soepeler script. Met twee uitroeptekens zou ik de originele historische setting en de durf tot experimenteren te kort doen, daarom dus drie.