Recensies

Zelfs mediajournalisten van grote Nederlandse dagbladen weten vaak niet meer zo goed of een Amerikaanse tekenfilm uit de Disneystudio's komt of elders. Desinteresse? Wellicht, maar het is een feit dat de producten van Dreamworks op het eerste gezicht veel gelijkenis vertonen met tekenfilms van hun grote conculega, zelfs in hun positionering op de markt. Grote advertentiecampagnes stellen een spectaculaire avond in het vooruitzicht voor het hele gezin en eenmaal in de bioscoop aangeland ziet de leek hetzelfde type figuurtjes, hoort hij hetzelfde soort liedjes en beleefd hij hetzelfde scala aan emoties vol verdriet, onbegrip, heldhaftigheid en liefde in dezelfde doseringen. Geen wonder dat mensen verward raken. Toch zijn er verschillen. Waar Disney vaak eerder een commercieel verantwoorde mix biedt van subplotjes en nauwkeurig op elkaar afgestemde karakters heeft een film als De prins van Egypte inhoudelijk meer te bieden dan een tot in de puntjes berekende maar o zo lege Disneymarketingdrol. Dat blijkt uit het gewaagde thema, de intelligente opbouw van het verhaal en diepte van de karakters. Want heeft Disney het ooit aangedurfd een bijbels hoofdstuk na te vertellen en daar een historische visie op los te laten? Is er een Disneyfilm waarin twee vrienden uit elkaar gedreven worden en zelfs op het einde elkaar niet meer in de armen vliegen? En is er een Disneykarakter te noemen dat wezenlijk evolueert gedurende een film? Ik dacht het niet. De prins van Egypte draait om de exodus. Mozes is de broer van Ramses de Grote en lijkt in eerste instantie perfect mee te draaien aan het Egyptische hof. Pas als hij hoort dat hij als baby in een mandje is gevonden gaat hij twijfelen. Zijn onafscheidelijke vriend Ramses wordt zijn tegenstander als Mozes het Joodse volk dat in Egypte als slaaf dient terug naar Israël leidt. Dit natuurlijk niet zonder dat de plagen op Egypte zijn neergedaald en de Rode Zee is gespleten. Mozes is aan het einde van de film geen Egyptische prins meer, maar een profeet en heeft deze verandering op een geloofwaardige manier ondergaan. Het knappe van Dreamworks is dat ze het beste hebben weten te destilleren uit het oppervlakkige professionalisme van Disney en daar inhoudelijke wezenlijke toevoegingen aan hebben kunnen doen. En dat is precies de reden dat je deze film met recht een 'Classic' mag noemen.